door ‘Wat zullen we doen vandaag?’ is niet zo’n vreemde vraag als je samen aan het ontbijten bent. Wel is het bijzonder als je vriend een olifant is en het antwoord ‘Laten we dinosaurussen gaan zoeken.’
Het jongetje en Olifant hebben duidelijk een passie voor dino’s. Ze tekenen vol verve alle vellen vol met diverse soorten dinosaurussen. Hondje maakt zijn eigen pootafdrukjes. Dat er dinosaurussen bestaan weten ze zeker. Ze lazen het zelfs in de krant dat er in de stad zijn gezien!
Ze gaan met de bus naar de stad. Je ziet Olifant zijn oren uit de ramen wapperen als ze over de Tower Bridge de binnenstad van Londen binnenrijden. Er is veel verkeer, overal voetgangers en hondje is aangelijnd. Ze moeten HEEL GOED zoeken, want het is niet makkelijk om dino’s te vinden zeggen ze. Op hun zoektocht doorkruis je de stad. Ze komen langs een elektronicazaak, ze gaan naar het Natuurhistorisch Museum en nemen zelfs de roltrap naar de metro op West End – de musical Cats draait – , want je weet nooit, ‘Wie weet zitten ze wel onder de grond.’
In het metrorijtuig is er net voldoende plaats voor alle reizigers. De kleinste passagiers, het jongetje met zijn hondje hebben de meeste ruimte. De aangesloten duif bij het gezelschap helpt zoeken naar een dino die nu toch wel heel dichtbij moet zijn. De volgende stop is het skatepark, maar nee de skaters zeggen gelijk al dat er daar geen zijn. Wel wordt er volop gesprongen en gesjeesd vanaf een grote groene bult. Zelfs Hondje staat op een skateboard en de duif heeft een vrije skateschoen gevonden om mee te doen. En dan ontdekken ze een uitkijkpunt, een hoge berg. Vanaf de top kunnen ze heel goed rondkijken. Maar nee, niets.
Wie zich het eerder uitgegeven prentenboek ‘Heb jij misschien Olifant gezien?’ herinnert, zal in deze uitgave het patroon vanzelf herkennen. Dit keer helpt Olifant zoeken naar een nog groter dier dat zich voor het jongetje lijkt te verstoppen. Al bij de eerste momenten in de stad zie je aanwijzingen dat er daadwerkelijk in de niet nader bij naam genoemde stad dino’s rondlopen. Van een voorzichtig uitstekende poot tot stevige pilaren, een kop die op tv te zien is en steeds grotere stukken staart zie je in de illustraties verwerkt tot zelfs een hele dino die ze onbewust beklimmen.
Een jonger kind zal als het eenmaal iets groens heeft ontdekt op iedere paginagrote illustratie direct gaan zoeken en daardoor andere details ontdekken. Misschien ziet een kind juist niet dat er zoveel verschillende mensen in de metro zitten, omdat dat een vanzelfsprekendheid is. Precies zoals de huidskleur van het jongetje.
Grappige details als een omhoog wippende parkbank, Olifant die een ijsje tussen de poten houdt of de dino die een ijsje met megaveel bolletjes heeft waardoor Duif een ‘graantje’ meepikt vallen op. En dan ineens lijkt het te wemelen van de dino’s en hoef je niet meer HEEL GOED te zoeken.
Het groter/kleiner perspectief is goed zichtbaar op een aantal geweldig mooie platen. ‘Niets’ als ze uitkijken over de stad zou je bijna inlijsten. De verbazing, de blijheid, het gewoon zo tevreden zijn als de vrienden een nieuwe vriend hebben gevonden, het komt allemaal bedrieglijk eenvoudig goed tot uitdrukking in de sterke scènes.
‘Heb jij misschien Dinosaurus gezien?’ is evenals de voorganger ‘Heb jij misschien Olifant gezien?’ een fantastisch tijdloos prentenboek waarin verstoppen en zoeken centraal staan en diversiteit geen issue is. Vaak bekijken, vaak voorlezen. Welk dier wordt er de volgende keer gezocht door de vriendengroep?
David Barrow, Heb jij misschien Dinosaurus gezien, vertaler J.H. Gever, Gottmer, 2023, 32 blz., 9789025778460
In 2019 werd een korte aanbeveling geschreven over ‘Heb jij misschien Olifant gezien?’:
Jongetje en zijn vriendje Olifant gaan verstoppertje spelen. Olifant is hier heel goed in. Jongetje zoekt en zoekt… maar kan Olifant niet vinden?
Een kleuter zal al snel roepen waar Olifant overduidelijk verstopt zit, grappige illustraties vertellen het verhaal waar het speel- en tekenplezier kleurrijk vanaf spat.
Telkens kom je het andere dierenvriendje hond tegen en andere leuke details. Ook Schildpad die het volgende spelletje voorstelt: tikkertje, want daar is hij heel goed in 🙂
Grappig, kleurrijk, samen spelen, ontdekken, zelfvertrouwen, kijkplezier.
Kerntitel voorleesdagen!
David Barrow, Heb jij misschien Olifant gezien, vertaler J.H. Gever, Gottmer, 32 blz., 2017, 9789025766825
