door Gedragsdeskundige Julia Menken werkt binnen de politie aan cold cases nadat ze als rechercheur getraumatiseerd is geraakt. In Arnhem wordt een verminkt lichaam gevonden van een 15-jarige jongen en de officier van justitie vraagt expliciet naar haar om een profielschets van de dader te maken. Ze raakt betrokken bij de zaak, maar oude gevoelens komen naar boven. Het is de vraag of dat helpend is om de moordenaar te pakken te krijgen voordat er nog meer jonge slachtoffers vallen. Dat wil ze niet op haar geweten hebben…
Van Mierlo schuwt niet om over gruwelijke daden te schrijven of onderwerpen aan te kaarten waar velen in het dagelijks leven helaas ook mee te kampen hebben. Zo komen de gevolgen van impactvolle gebeurtenissen in de vorm van trauma/PTSS goed naar voren. Het leven in een eigen wereld, anderen of andere dingen niet zien, maar ook elkaar niet meer zien. Het maakt Julia niet alleen maar agent, maar ook mens. De gevolgen ervan zien we terug in de verhaallijn tussen haar en haar partner Daniël en hun kinderen.
Een andere mooie conclusie vanuit het boek is dat je als therapeut/professional nog zo goed je werk kan doen, een getraumatiseerd persoon voelt zich vaak het meest/écht begrepen door iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt.
Persoonlijk ergerde het mij af en toe aan het gebrek aan communicatie tussen Julia en Daniël over belangrijke dingen. Iets met een moordenaar en kinderen? Daarnaast voelde het enigszins dom dat Julia niet direct doorhad dat de dader in haar leven aan het wroeten was. Door haar persoonlijke situatie valt het redelijk te verklaren dat zij hier geen oog (meer) voor had, de lezer ziet dit ongetwijfeld wel. De daarbij opkomende vraag is wanneer iemand na een impactvolle gebeurtenis weer ‘klaar’ is om te gaan werken. De liefde van Julia voor het vak komt hierin duidelijk naar voren, maar gevoel en verstand willen nog weleens iets afwijkends zeggen.
Door de hoeveelheid spanning rondom de vermiste jongen, maar ook rondom Julias persoonlijke situatie neemt het speculeren over de verdachte ook toe. Het maakt dat bijna niemand van personages te vertrouwen lijkt, ook de mensen dichtbij Julia niet.
Het eerste deel in de trilogie Julia Menken laat zich omschrijven als een meeslepende thriller met een goede dosis spanning. Door de erg vlotte en fijne schrijfstijl van Chantal van Mierlo had ik het boek ineens binnen een dag uit, fijn om weer eens opgeslokt te worden in een verhaal. Leuk aan dit verhaal is dat het zich in Nederland afspeelt en dit nergens te gemaakt of vreemd aanvoelt.
Gelukkig zijn er nog twee delen over Julia Menken, hopelijk zijn deze net zo meeslepend en prettig geschreven als dit eerste deel. Een goede thriller van Nederlandse bodem.
Chantal van Mierlo, De verloren jongen, Julia Menken 1, De Crime Compagnie, 2022, 374 blz., 9789461095961
