door ‘Toegegeven, ik vind die aandacht wel leuk’
Heel Nederland kent Francis van Broekhuizen inmiddels als de operazangeres die het met haar kennis ver schopte in het tv-programma De Slimste Mens en een humoristische noot toevoegde in Maestro. Wie en wat is Francis nog meer? In Bij twijfel hard zingen lees je verhalen over haar leven en belangrijke gebeurtenissen die haar hebben gevormd.
Bij twijfel hard zingen leest als een boeiend boek over iemand met een bijzondere carrière, die tegelijk een gewoon mens is. Terwijl ik Francis spreek, hoor ik in haar woorden steeds de liefde voor muziek, zang en kunst. Niet gek dat ze regelmatig gevraagd wordt voor allerhande optredens en operarollen, waarvan de rol van Moeder Overste in The Sound of Music haar op het lijf geschreven was.
Op een toneel staan en voor een publiek zingen, je moet het maar durven. Hoe is dat zo gekomen?
‘Dat doet zeker niet iedereen en dan doe ik ook nog eens opera, stukken waarin wordt gemoord en harten worden gebroken. Maar omdat het nep is, kan ik het behappen. Daarom vinden mensen het leuk om naar bijvoorbeeld horrorfilms te kijken. Het beantwoordt aan hun angsten, maar omdat het niet echt gebeurt, kunnen ze die gevoelens een plek geven. Daarom is het zo belangrijk dat er kunst en cultuur is! Zeker in de coronatijd, toen je amper naar de boekhandel kon, merkte je dat dat gemist werd. Lezen en ook opera zijn goede manieren om met je hoofd naar andere werelden te reizen. Overigens is er wel een verschil tussen een boek en toneel: op het toneel wordt het visueel door enkele personen gebracht. In een boek vormt elke lezer zijn eigen beeld.
‘Wat muzikaliteit betreft, liggen mijn muzikale wortels in de hele familie. Mijn vader en grootvader zongen in het koor van de Sint-Agnesparochie in Den Haag. Tijdens de repetities bij het orgel hing daar ter motivatie een spreuk: “Bij twijfel hard zingen”. Deze spreuk vind ik zelf in mijn zangontwikkeling en in die van leerlingen ook behulpzaam. Je lacht er even om en kunt weer door.’
Hoe heb je het schrijven van een boek ervaren?
‘Het is een boek met periodes uit mijn eigen leven. Om eerlijk te zijn, kijk ik met een kritisch oog naar boeken van Bekende Nederlanders. Toen de uitgever een bericht stuurde met de mededeling dat hij een boek in mij zag, had ik dus mijn twijfels geuit. Ik lees die boeken trouwens wel, want sinds ik een beetje in de BN’erwereld verkeer, ben ik vreselijk nieuwsgierig naar de achtergronden van andere bekende mensen. Ik wilde wel dat het boek zou bestaan uit mijn eigen geschreven verhalen en dat er geen ghostwriter aan te pas zou komen. Ook de tekeningetjes zijn van mezelf. Die maak ik al jaren, tijdens repetities bijvoorbeeld.
‘Het proces van een boekproductie vond ik trouwens erg leuk. Kom je ineens in een uitgeverij terecht, die wereld kende ik voorheen nog niet. Ten eerste staat het daar helemaal vol met boeken, heerlijk! Verder zijn er allerlei mensen bezig om jouw boek in de winkel te krijgen. Nadat ik mijn eerste verhalen had ingestuurd, kreeg ik ze geredigeerd terug. Dat was mooi: het was nog steeds mijn tekst en mijn toon, alleen sommige zinnen beter opgeschreven. Dat is een vak apart!’
Wat leren mensen van jouw vak? Staan ze daar meer voor open sinds je bekender bent?
‘Sinds ik bekender ben geworden door deelname aan allerlei tv-programma’s, wat deels voortkwam uit het niet kunnen uitoefenen van mijn vak tijdens de lockdowns, wil ik wel graag dat men geen onware smeuïge verhalen over me leest. Ik ben wat dat betreft ook niet zo interessant, want ik koop geen gekke dure huizen. Daarentegen is het wel leuk om geïnterviewd te worden door een damesblad, want daar zitten misschien lezers tussen die anders niets over mijn boek of operastukken gehoord zouden hebben. Toegegeven, ik vind die aandacht wel leuk, je wordt gezien. Inmiddels heb ik een balans gevonden tussen het BN’erschap en mijn muziekoptredens, wat mijn basis is.
‘Nu zit ik alweer twintig jaar in het operavak. Ik merk nu dat ik met mijn bekendheid mensen bereik die voorheen nooit naar een opera of muziekvoorstelling gingen en nu ineens een avond in het theater uitproberen. Het is niet alleen voor de elite. Binnenkort mag ik ook een tv-college opnemen over mijn zangvoorbeeld Maria Callas. Dat is een ander podium dat ik mag gebruiken om op een begrijpelijke en gezellige manier te vertellen over mijn vak.’
In het nawoord schrijf je ‘Tot zover deze verhalen. Op naar nieuwe verhalen!’. Wat zou je bijvoorbeeld over je boekpromotietour kunnen opschrijven?
‘Ik krijg zulke leuke reacties! Mensen komen naar me toe en vertellen dat ze het gevoel hadden dat ik naast hen op de bank mijn belevenissen vertelde. “Ik herken zoveel”, heb ik ook vaker gehoord. Volgens mij leef ik niet bepaald hetzelfde leven als iedereen, dus dat vind ik grappig om te horen. Blijkbaar hebben mijn verhalen iets universeels. Een paar keer zijn lezers zelfs ontroerd naar me toe gekomen, dat is echt bijzonder om te merken. Enerzijds vertel ik over mijn boeiende leven, want ik maak echt mooie dingen mee. Niet iedereen staat in een winkel en wordt gebeld voor een opdracht in Ahoy over een uur. Anderzijds schrijf ik over de dagelijkse beslommeringen. De boodschappen moeten tenslotte ook gebeuren, toch?’
Francis van Broekhuizen, Bij twijfel hard zingen, Luitingh-Sijthoff, 2022, 256 blz., 9789021030524.
Foto bovenaan: Francis van Broekhuizen (c) Merlijn Doomernik
