door Dit boek heb ik opgepakt naar aanleiding van de nominatie Beste Boek voor Jongeren 2024 in de categorie Vertaald. Het was een flinke pil, en gezien het tijdsbestek waarin ik alle nominaties nog wilde lezen, stond het boek me een klein beetje tegen. Maar: toch las het hartstikke vloeiend en ik vond het heel interessant. Een van de grootste vragen die door het boek heen verweven wordt is ‘Hoe ver gaan we met de ontwikkeling van techniek?’, toepasbaar op kunstmatige intelligentie, robots en meer. Het is een zeer actueel onderwerp, en daarmee sluit dit boek heel goed aan bij de dilemma’s waar we als mensen in de huidige maatschappij een antwoord op moeten zien te vinden en mee om moeten zien te gaan.
Ook gaat het over vriendschap, we maken kennis met de handige Gio en Victor. Gio is de vader van Victor, ookal is Gio androïde en Victor een mens. Samen hebben ze een hele woning gecreëerd in de bomen, een slaapkamer voor Victor, een keuken, werkplaatsen voor beide heren en een mooie woonkamer waar bijvoorbeeld met Ratched en Rambo films gekeken kunnen worden. Want Rambo en Ratched, dat zijn de robots die ook hun thuis hebben gevonden bij Victor en Gio. Rambo is dol op schoonmaken, ietwat hyper en bangig. Ratched is een hele directe, maar toch ook lieve verpleegkundige robot. Met z’n vieren wonen ze in een land dat geregeerd wordt door robots, gevlucht voor de overheid, maar vlakbij de schroothoop. Zo vinden Victor, Rambo en Ratched op een gegeven moment een afgedankte robot, waar nog wel een teken van leven in zit. Ze besluiten hem mee te nemen en te redden, zoals Victor eerder Rambo en Ratched redde. Ze noemen hem Hap.
En zo begint eigenlijk het begin van het einde, de Overheid komt achter hun locatie, ontvoert Gio, brandt hun huis plat en Victor, Hap, Rambo en Ratched blijven met niets achter. Echt niets? Jawel, want ze hebben een plan en een levenslust. Ze gaan Gio redden, ze kunnen hem niet zomaar laten ontvoeren? En zo gaan ze op pad.
De verdere reis vond ik interessant en leest lekker, maar op sommige delen had Klune wat bondiger kunnen zijn. Het deel van de koetsier en de Blauwe Fee vond ik bijvoorbeeld wat aan de langdradige kant en in de lengte waarin het nu beschreven was niet ongelofelijk veel toevoegen aan het verhaal. Toch is het verder prettig lezen en snap ik dat dit boek genomineerd is voor de prijs Beste Boek voor Jongeren 2024. Ik vermoed niet dat het gaat winnen, maar ik vind het de nominatie meer dan waard.
Het boek is vertaald door Anneke Bok, die bijvoorbeeld knap werk geleverd heeft met de volledige naam van Hap naar het Nederlands te vertalen in een naam die ook passend is, met dezelfde voorletters. Anderzijds vraag ik me af waarom de oorspronkelijke titel In the lives of puppets is veranderd naar Het boomhuis in het bos, want persoonlijk vind ik denk ik de Engelse titel meer de lading dekken, maar vermoedelijk is dit een keuze van de uitgeverij geweest.
T. J. Klune, Het boomhuis in het bos, vertaling Anneke Bok, Volt, 2023, 448 blz., 9789021482989
