door Een novelle uit 1937 over de echt bestaand hebbende koning Ludwig II van Beieren. Eind 19e eeuw wordt hij geestesziek verklaard door de hofartsen, die wellicht wat ingefluisterd hadden gekregen om de oom van de koning op de troon te krijgen.
In elk geval wordt hij in de koets gedwongen en naar zijn favoriete kasteel gebracht: slot Berg aan de Starnberger See. Binnen zijn er tralies tegen de ramen aangebracht, “zijn goddelijke gratie werd hem door dit soort maatregelen ontnomen”. De lakeien zijn onder de indruk van dit vertoon en de gekregen orders tegen hun gewaardeerde vorst.
Klaus Mann neemt de tijd voor de gedachtenstroom van Ludwig. Hij heeft vanzelfsprekend met zichzelf te doen, was zo goed voor zijn bevolking, waar de lezer soms vraagtekens bij kan zetten. Hij had blijkbaar nogal een kastelenbouwdrift in Beieren, kijk maar naar Schloss Neuschwanstein. Het zal vast geholpen hebben om indruk te maken op Kaiserin Sisi, zij speelt eveneens een rolletje in het verhaal. Leuke extra als je zelf door het Beierse landschap rijdt en herkenning vindt in enkele woorden.
‘Het getraliede raam’ is vertaald door Hilde Keteleer in een stijl waarvan ik me kan indenken dat het bij Mann past. Uit de vergetelheid gehaald en in kleine oplage uitgegeven door zelfstandig uitgeverij Cosimo. Een speciaal cadeautje voor een literatuurliefhebber.
Klaus Mann, Het getraliede raam, vertaling Hilde Keteleer, Cosimo, 2024, 80 blz., 9789464071269.
