door Deel 2 in De Wase-trilogie
(Waar de trilogienaam vandaan komt, weet ik niet.)
Kartonnen dozen is het autobiografische verhaal van Toms jeugd, beginnend met de tienjarigen-reis van de Christelijke Mutualiteiten (ziekenfonds) en eindigend met de twintiger jaren waarin hij afscheid neemt van Z. Zijn eerste liefde en echte vriendschap.
De kartonnen doos slaat in eerste plaats op de reële doos die iedereen kreeg op die eerste reis, maar ook op de ideële dozen die iedereen heeft, namelijk de herinneringen die bij een periode of persoon horen. En dan de laatste, hybride, variant: schoolmappen met een verhaal eraan gekleefd.
Ondanks dat het verhaal zich in de jaren ’70 afspeelt, waren er herkenbare uitspraken of gedragingen:
“En heb je wel een propere onderbroek aan? Stel dat ze je overrijden, je wordt naar de kliniek gebracht en de verpleegsters kleden je uit. Daar gaat je reputatie.”
En het gegeven-Romereis is sinds die tijd schijnbaar ook niet veranderd, alleen ging die van Tom naar Griekenland. Dat schijnt helaas alleen tegen te vallen als je in de lessen oude talen bent opgevoed met de verhalen en bijbehorende beelden.
Op het eind nodigt Lanoye de lezer uit zijn eigen kartonnen doos in Kartonnen dozen te voegen. Dat doe ik graag. Al is het maar zodat ik op de volgende Boekenbeurs kan vertellen dat het me inderdaad geplezierd heeft.
Tom Lanoye, Kartonnen dozen, Prometheus, 2012, 176 blz., 9789044650662.
