door 3PAK is de gratis bundel met drie verhalen geschreven voor jongeren ter gelegenheid van de Boekenweek van Jongeren. 3PAK kan je gratis ophalen bij boekhandels en bibliotheken.
Dit jaar zijn de verschillende verhalen geschreven door Astrid Boonstoppel, Michel van Egmond en Sholeh Rezazadeh. Een mooie manier om kennis te maken met bijv. auteurs die je nog niet kende of genres waarbinnen je nauwelijks of niet leest. Het 3PAK van dit jaar is wat mij betreft geslaagd!
Dingen die ik haat – Astrid Boonstoppel
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder met zoveel plezier naar school was gegaan als in die paar dagen na de dood van Sam.
Philip wordt geïnterviewd over zijn vermoorde buurmeisje Sam. Aan alles voel je dat Philip meelift op de dood van Sam, die hij eigenlijk niet eens heel goed kende. Dat wilde hij wel, maar was niet zo. Hij melkt het uit, geeft antwoorden die eigenlijk niet waar zijn en/of hij niet weet. De belangstelling doet hem goed, mensen zien hem eindelijk! Philip blijkt geen jongen te zijn die makkelijk mensen aanspreekt en vrienden maakt. Hij lijkt eigenlijk vrij eenzaam, maar ineens lijkt hij erbij te horen. Hoe zouden mensen hem zien; als ‘jongen van dode meisje’ of ‘vriend van dode meisje’ of zouden ze hem nu zien als Philip?
Het verhaal van Astrid Boonstoppel is vlot geschreven, gelaagd en daarmee geslaagd. Niet zomaar een verhaal met een overleden jongere, het krijgen en missen van aandacht, eenzaamheid ervaren, maar een verhaal over hoe alles met elkaar te maken heeft en in elkaar over kan lopen.
Wat heeft een mens nodig in het leven? Het gaat niet per se om het materialistische, maar om gehoord en gezien te voelen door anderen. Het kan een interessante discussie opleveren als je nadenkt over wat Philip doet na het overlijden. Tussen de regels door lees je iets over hetgeen Sam is overkomen, maar Philip maakt er gebruik van. Wat zou je zeggen/oordelen als je niets weet van Philip? En wat zou je zeggen/oordelen als je meer achtergrondinformatie hebt van hem?
Hoe erg is het eigenlijk, dat niet álles waar is?
Bus 41 – Michel van Egmond
Het verhaal over bus 41 is non-fictie, maar voelde niet per se als non-fictie en dat vind ik positief! Ik ben geen voetballiefhebber, volg deze sport ook niet en ik zou niet goed weten wat voor soort wedstrijden en toernooien er allemaal zijn. Van Egmond schrijft vlot, interessant en dat maakt dat ik zelfs over voetbal met aandacht heb zitten lezen.
We weten allemaal wel dat er ‘voetbalgekken’ bestaan, mensen die dol zijn op een bepaalde club of specifieke spelers. Michel van Egmond komt ze regelmatig tegen in zijn werk. Hoewel we iets kunnen van deze mensen (zoals we van iedereen iets zouden kunnen vinden), vind ik het mooi dat Van Egmond respectvol over deze mensen schrijft.
De ‘voetbalgekken’ waar we regelmatig in het nieuws over horen zijn de hooligans. Van Egmond komt ze tegen in bus 41. Zelf vraag ik me af wat deze mensen drijft om dergelijk gedrag te laten zien, maar om die reden zat Van Egmond niet in deze bus. Het verhaal laat een andere en interessante kant van de voetbalwereld/fans zien.
Een goede keuze om een dergelijk verhaal in 3PAK op te nemen.
Een berg zwijgen – Sholeh Rezazadeh
In Een berg zwijgen lezen we over grootmoeder Naneh en haar kleindochter. Oma is net in een andere, begaanbare, woning komen te wonen. Minder trappen, kleiner, praktischer, beter schoon te maken door haar tante. Het is wennen voor oma, want de berg die ze in haar vorige fijne huis altijd zag, is er niet meer.
Als deze berg er niet zou zijn, zou ik me dood vervelen. Elke dag moet ik deze berg begroeten. Hij is mijn beste vriend… Deze berg zal altijd blijven.
Maar toen ik ouder werd en besefte dat vriendschappen afhankelijk zijn van hoeveel tijd en energie je erin stopt; dat relaties kwetsbaar zijn en dat mensen tijdelijk in je leven kunnen zijn, begreep ik haar liefde voor haar berg beter en ik begon zelf ook meer van die berg te houden. Een berg die er altijd voor je staat en niet wegloopt.
Haar kleindochter begrijpt het, blijft ondanks het advies van haar tante, toch slapen bij haar oma. Ze denkt in oplossingen, kijkt naar wat haar oma fijn vindt, ook m.b.t. de berg.
Door de regels heen voel je de band van oma en kleindochter, dat ze elkaar zien, horen, begrijpen. Ondanks dat oma misschien niet alles meer zegt en kleindochter niet goed weet of oma de juiste gesprekspartner is om te vertellen over haar jeugd en het missen ervan. Het verhaal is veel groter dan een kleindochter die ‘op bezoek’ gaat bij haar oma, je leest ook over de impact die dementie kan hebben op het netwerk.
Persoonlijk denk ik dat dit verhaal goed voelbaar en herkenbaar is, als je jezelf er in kan herkennen of als je weet hoe dementie zich kan uiten bij mensen. Ik vond het mooi. Benieuwd naar meer werk van Rezazadeh, haar schrijfstijl beviel goed.
