door Als je tevreden zomaar wat rondwandelt kan een directe vraag van een onbekend persoon je overvallen en je onzeker maken. Je gaat je afvragen of je het wel goed doet, of je wel goed bent zoals je bent.
Dit overkomt haas, het donkerrode figuurtje, als hij in het grote bos loopt. De eigengereide egel gelooft niet dat hij ‘gewoon een haas’ is. Haas laat de schouders zakken. Nadat hij een katje hoort vragen of hij een sappapoelkobabelli is en een stel eekhoorntjes hem uitlachen is de onzekerheid nog groter. Wat is er nou mis met hem? Haas is verdrietig.
Een langslopende snuffelende teckel, een molletje en een eend doen hem beseffen wat hij mist. In de rimpeling van het bosmeertje ziet hij een snuitje zonder neus! Schaamte overvalt hem.
Hij onderzoekt allerlei materialen, maar niets past als neus. Haas voelt zich intens alleen, tot daar op een dag in de ochtendzon een meisje hem oppakt en een dikke knuffel geeft. Haas mag bij het meisje blijven, gewoon als zichzelf, als haas zonder neus. Een knoop zou een mooie neus kunnen zijn oppert de moeder van het meisje. Er wordt gezocht maar niet gevonden. En dan gebeurt er iets bijzonders.
De in natuurtinten sfeervolle illustraties vertellen ondersteund door de tekst het verhaal van het schattige knuffelhaasje. De illustraties zijn prachtig en ambachtelijk gemaakt door afdrukken van bladeren in combinatie met potlood en mogelijk houtskool wat de natuurbeleving reëel maakt. De emotie van het aandoenlijke haasje en andere dieren is door de houding van de figuurtjes voelbaar. Het spelen met donker en licht van de achtergrond versterkt dit effect. Op de meer donkere illustraties met weinig details is haas alleen en somber. Als er meer lichtheid in het verhaal komt zie je bijv. gele bloemen en lichtgroen blad aan de takken. De vogeltjes te zien op iedere spread zijn de herhalende factor. Of zijn zij juist de factor waarop je extra moet letten? Tot in de schutbladen is de essentie van het verhaal verteld.
Doordat de tekst bij een aantal illustraties uitgebreider is, is dit prentenboek ook aan kinderen jonger dan kleuterleeftijd voor te lezen. Leren en accepteren dat je goed bent zoals je bent, kun je niet vroeg genoeg mee beginnen.
De ogenschijnlijke eenvoud van Siemensma’s illustraties met lichtschakeringen was eerder zichtbaar in de eveneens geweldige ‘Kleine wijze wolf’ en ‘Snip’. Ook ‘De haas zonder neus’ laat zien dat beperking van kleurgebruik tot een kracht verwordt in een bijzonder mooi prentenboek met een belangrijk thema in filosofisch getinte woorden en ontroerende beelden. De knoop in de maag van haas wordt opgelost, hij voelt zich geliefd. Met of zonder een vervangende knoop van allerlei grootte en kleur: hij mag er zijn zoals hij is!
Annabel Lammers, De haas zonder neus, illustrator Hanneke Siemensma, vertaler Berd Ruttenberg, Hoogland & Van Klaveren, 2021, 32 blz., 9789089673503
