door Voor de liefde. Je doet dit voor de liefde.
Ik denk nog veel en veel te veel dingen door elkaar om nu eigenlijk iets zinnigs te zeggen. En 4 of 5 sterren? Kan allebei, misschien wel 5, maar ik ga eerst maar eens even nagenieten, wat maken die sterren eigenlijk ook uit??
Bovenstaande zinnen zijn de eerste woorden die ik schreef op Goodreads net nadat ik het uit had. Om onderstaande toch een beetje in te leiden: De bijensteek is het verhaal van de Ierse familie Barnes. De familie zit in de problemen en kortgezegd is dat waar het 830 bladzijden over gaat. Vader Dickie, moeder Imelda, dochter Cass (18) en zoon PJ (12), iedereen heeft een eigen beleving van de huidige situatie of draagt iets met zich mee waardoor de huidige situatie zo is. Wanneer en waarom is de neergang begonnen? Bij de opvoeding van Dickie? Een auto-ongeluk voordat Cass geboren werd? De jeugd en bijbehorende omstandigheden van Imelda? De bijensteek die de trouwdag van Dickie en Imelda verpestte?
Ik ben het eens met hoe het boek wordt aangeprezen: De bijensteek is een grandioze roman over het verval, de angsten, de leugens en het liefdesleven van een Ierse familie.
Alles wat na deze alinea volgt, is alles wat ik daarna direct kwijt wilde over dit fantastische familieverhaal.
Het is gewoon echt goed hoe iedere persoonlijkheid goed is uitgewerkt, iedereen een eigen verhaal heeft en zeker een eigen schrijfstijl, passend bij leeftijd, leeftijdsfase en karakter. Uiteraard speelt de zeer fijne vertaling van Dirk-Jan Arensman hierin een grote rol.
Ik bedoel het paste bij Imelda dat er geen punten en komma’s waren Dat was eerst wel even wennen Maar uiteindelijk ben je gewend En moet je af en toe weleens teruglezen omdat je hoofd anders te snel doorleest tot de volgende punt Maar die punt komt dan eigenlijk niet Ja over 100 bladzijden ofzo Dan volgt een nieuw familielid met een eigen verhaal en eigen perspectief op soms dezelfde situaties Het houdt je wel goed bij het verhaal
Ik heb me afgevraagd of het boek korter kon, maar zo 123 zou ik niet weten waar. Hoewel er soms minder vaart in het verhaal leek te zitten, zat het dat eigenlijk toch ook weer helemaal niet. Heel onlogisch, maar het leest gewoon! Tuurlijk leest het ene stuk net wat vlotter dan het andere stuk, de tijd nemen voor dit verhaal is fijn. Zomaar ‘een hoofdstukje’ of ‘deel’ lezen kan als je de tijd hebt om 100 bladzijden te lezen. Maakt niet uit, eenmaal weer begonnen na het even neergelegd te hebben, leest het weer alsof je het niet hebt neergelegd.
Af en toe leken situaties of verhalen nietszeggend, maar iets zei me dat het er vast niet zomaar in zou zitten. Uiteindelijk keren sommige gedachten of verhalen toch weer terug. Je zou kunnen zeggen dat het dan geen meerwaarde heeft, maar ja… ik denk ook zovaak dingen die geen meerwaarde hebben voor het totaalplaatje. Uiteindelijk zegt het meer over iemands karakter en soms opvoedmilieu en niet of iets of iemand van waarde is.
Hoe alles samenkomt, die onderhuidse spanning die oploopt, maar echt weten waarheen doe je niet. Je hoopt vanalles en dan…. dat einde! Iedereen die niet houdt van cliffhangers, open eindes, achterblijven met (veel?) vragen: misschien is dit dan niet je boek. Of einde. Of wel, maar wees dan gewaarschuwd.
Ik kan dit wel waarderen. Je weet niet alles in het leven. In boeken ook niet.
Weet je, familieverhalen, liggen me wel. Misschien juist wel als ze 500+ bladzijden zijn. Want uiteindelijk gaat het vaak over generaties en dat wat wel of niet wordt doorgegeven, bewust of onbewust. Een neerwaartse spiraal, ieder zijn eigen kijk en belevingen op situaties, onderhuidse spanning, zeker op het einde (!!) en uiteindelijk gaat het toch (gelukkig!) ook weer over liefde.
Toch nog best zinnige dingen gezegd nu ik het nog maar zo kortgeleden heb uitgelezen. Ik noem het eersteklas enthousiasme.
Mijn polsen mogen nu ook rusten van het vasthouden van deze baksteen.
Ik ben eruit: 5 sterren en een blijver in de kast.
Paul Murray, De bijensteek, vertaling Dirk-Jan Arensman, Meridiaan, 2024, 830 blz., 9789493305526
