door Het begin van het verhaal is groen, een nieuw begin, maar ook zwart, het gevoel van depressie en verdriet. Het is roze, door veel leuke herinneringen en grijs, het ligt in het midden en waar je nooit zeker van weet of het waar is of niet. Tussendoor wordt het even bruin zoals een boterham met kaas en rood van het beklemmende gevoel dat je niet zonder die ander kunt. Na een vleugje paars wordt het midden in het verhaal zwart. Na deze intense periode is er weer tijd voor wit, veel bruin en een ander zwart. Het wordt roze, rood en oranje, de kleur die je waarschuwt dat het twee kanten op kan gaan waarvan je niet weet welke kant dat zal worden. Na weer grijs en rood van woede naderen we het einde van het verhaal en maken de eerdere kleuren plaats voor wit en groen. Een nieuw begin. Het kalme blauw van de toekomst verschijnt dat opeens kan veranderen in zwart en je mee kan trekken in een wervelwind aan emoties.
Dit boek is veel kleuren: rood, grijs, roze, oranje, blauw, wit, zwart en weer groen. Blauw, door de wervelwind aan emoties bij de lezer. Het is vooral goud. Het smaakt als karamel, maar het verhaal is warmer en glanst.
“Pas als je het echte zwart hebt meegemaakt kun je de kleuren om je heen waarderen en weet je wat de definitie van licht is.”
Raaf is een doorsnee meisje van zestien, het enige wat anders is aan haar is haar blindheid. Gelukkig is daar haar vriendin May-Lin die haar de wereld laat zien door te vertellen. In combinatie met haar eigen geur en tast, ziet ze de wereld toch. Op een dag verdwijnt alle kleur en is haar wereld weer zwart. De glans in haar wereld verdwijnt en Raaf moet haar eigen weg zien te vinden.
Het eerst wat mij opviel, naast de beschrijvingen van kleuren, was de manier waarop Sharon de wereld vanuit Raaf beschrijft. Ik bekeek de wereld op een andere manier en ik besefte dat de wereld door ons wordt gevormd door kleur, maar dat dit heel anders is als je nooit hebt kunnen zien zoals wij, niet-blinden, zien. Dat wist ik wel, maar door het te lezen maakte het mij veel bewuster.
Blinden zien door te voelen, te ruiken en te horen. “In iemands stem zijn zoveel meer nuances te horen dan alleen of die persoon vrolijk is of niet. Leugens zijn het makkelijkst te horen, als je maar goed luistert.” Ook waar, door te zien interpreteert de ziende mens iets anders of te makkelijk
Kleur geeft de wereld glans en Raaf heeft op een andere manier kleuren geïntegreerd in haar leven. De gebeurtenis waardoor alles weer zwart wordt voor Raaf, zag ik niet aankomen. De manier waarop haar leven weer lichter wordt en hoe zij daarmee omgaat met behulp van onder andere haar broer is mooi. Ze is misschien blind, maar ze is niet haar handicap. Mooi hoe ook haar omgeving zich hier bewust van wordt.
Van lezers hoorde ik dat het boek goed was, maar geen idee wat ik kon verwachten. Inhoudelijke recensies had ik gemeden zodat ik zonder mening kon starten. Toch heeft het mijn verwachtingen overtroffen, want dat het zo goed zou zijn wist ik niet.
Als laatste wil ik nog iets zeggen over de schrijfstijl van Sharon: heel erg fijn. Het leest vlot en de manier waarop zinnen geschreven zijn, is mooi. Het komt binnen en dat is net de kracht van dit boek.
Dit geslaagde debuut is naast de kleur goud echt een pistoletje brie!
Pamela Sharon, De geur van groen, Moon, 2019, 208 blz., 9789048847136
Eén gedachte over “De geur van groen – Pamela Sharon”