Pierre Lemaitre: Frans (scenario)schrijver van zowel bijzondere romans als enorm spannende boeken. Zijn oeuvre kenmerkt zich door meerdere plotwendingen, onverwachte lijntjes tussen personages en een dosis soms satirische humor.
Spanning
Eerst een blik op de spannende boeken die zich afspelen in en rond Parijs. Hierin is commandant van de Parijse recherche Camille Verhoeven de hoofdpersoon. Lemaitre schuwt gruwelijke beelden niet en laat ook Camille nare dingen overkomen. In het eerste boek Irène wordt zijn vrouw vermoord waarna een klopjacht volgt met een grootse ontknoping als einde.
De tweede thriller Alex gaat chronologisch voort, er zijn enkele terugverwijzingen waarvoor het handig is deel 1 gelezen te hebben. Alex draait echter om een nieuwe zaak: een jonge vrouw is ontvoerd en in een kooi gestopt. Het wordt nog luguberder dan de ratten die op haar af komen. Camille wordt op de zaak gezet, maar Lemaitre zou Lemaitre niet zijn als hij niet met een paar draaiingen aan het verhaal de lezer zeer verrast.
Door met de derde titel, Camille. Dit verhaal kent misschien het meest van alle drie het laagste tempo, maar toch wil je deze gelezen hebben.
Bij deze serie hoort ook het vierde verhaal Rosy (in Frankrijk als derde titel uitgegeven), maar dit is eigenlijk een losstaand deel.
Wie niet direct in een serie wil duiken, pakt het best Drie dagen en levenslang. De 12-jarigeAntoine heeft zijn buurjongen doodgeslagen en probeert dat verborgen te houden. Hoe verlopen de dagen erna? De auteur houdt de psychologische spanning hoog. Aangezien het een dunner boek is, is het een goede kennismaker met Lemaitres oeuvre.
Interbellum-trilogie
Het bekendste boek van hem is wel Tot ziens daarboven, vertaling van Au revoir là-haut waarvan ook een gelijknamige film is gemaakt (die door de goed getroffen sfeer zeer aan te bevelen is).
Tot ziens daarboven is het eerste deel van wat de Interbellum-trilogie is geworden: de tijd tussen de twee wereldoorlogen komt in romanvorm voorbij.
De reeks begint vanuit onverwachte hoek. Na de Eerste Wereldoorlog worden de doden geëerd, dicht men hen een heldenstatus toe en worden kosten noch moeiten gespaard voor de grootste monumenten. De overlevenden worden echter vergeten. Strijdmakkers Albert en Edouard, de een ontgoocheld en de ander maskerdragend want zwaar verminkt, zien een gat in de markt wat betreft de herdenkingsbeelden. Tegelijk is het een plan om hun vroegere luitenant dwars te zitten, die op het slagveld een rotzak was. Een onbekend stuk geschiedenis met ondergewaardeerde personen krijgt podium in een magistraal gecomponeerde roman.
Het tweede boek, De kleuren van de brand, springt ten opzichte van het eerste boek een paar jaar verder in de tijd. Andere hoofdpersonen, doch gelinkt aan Albert en Edouard. Centraal staat Madeleine Péricourt, opvolger in de grote bankiersfamilie. Ze komt in een grote spiraal van rampspoed terecht na de begrafenis van haar vader. Of nee, tijdens: “De teraardebestelling van Marcel Péricourt mag dan zijn verstoord en zelfs gewoonweg in een chaos zijn geëindigd, ze begon tenminste op tijd.” Met deze eerste zin is de toon gezet.
Wat verder volgt is een wraakactie van jewelste die jaren duurt, list en bedrog door de benadeelde dames uitgevoerd of uitgevoerd door de hen ingeschakelde dommekrachten (vaak mannen). De ruim 400 pagina’s meer dan waard.
Met De spiegel van ons verdriet komen we terecht in de Tweede Wereldoorlog. Je hoeft de trilogie in principe niet op volgorde te lezen, maar als je de achtergrond van de andere twee boeken in je hoofd hebt, is het wel leuker en val je voor je gevoel minder middenin een soms wel bijzonder verhaal.
Hier volgen we Louise, serveerster en onderwijzeres in Parijs in april 1940. Tegelijk zijn daar Gabriel en Raoul, militairen in het Franse leger die weliswaar in een fort gemobiliseerd zijn maar zich ondertussen bezighouden met schaken en zwendelpraktijken in afwachting van orders van de militaire staf. Tussendoor lezen we over een meesteroplichter op het ministerie van Informatie die… nou ja. En ook hier geldt dat er tussen de personages een link valt te bespeuren met de eerdere delen. Dit alles gelardeerd met de droge humoristische saus van de auteur, die zich overigens gebaseerd heeft op waargebeurde ontwikkelingen (niet voor niets zijn er zoveel boeken verschenen over de Franse zomer van 1940), maakt dat de trilogie een smakelijk driegangendiner is.
Eigenlijk vertel ik te weinig over deze boeken, maar hier geldt eenvoudigweg dat je de verhalen zelf moet beleven. Veel plezier!
In 2022 verscheen een nieuwe thriller in vertaling: Het serpent. Tzt op Lezersgoud terug te vinden.
Pierre Lemaitre, Irène, vertaling: Jan Steemers, Xander, 2014, 400 pagina’s, 9789401603775.
Alex, vertaling: Roelien Vermaant, Xander, 2014, pagina’s, 9789401602235.
Camille, vertaling: Roelien Vermaant, Xander, 2014, 400 pagina’s, 9789401603638.
Rosy, vertaling: Jan Steemers, Xander, 2015, 185 pagina’s, 9789401604253.
Tot ziens daarboven, vertaling: Liesbeth van Nes, Xander, 2017, 503 pagina’s, 9789401608831.
De kleuren van de brand, vertaling: Liesbeth van Nes, Xander, 2019, 447 pagina’s, 9789401613200.
De spiegel van ons verdriet, vertaling: Andreas Dijkzeul, Xander, 2020, 446 pagina’s, 9789401613439.