door Een nieuwe Alice Feeney is eigenlijk altijd een goed idee: veel speculeren (met elkaar), mysterie, spanning, cliffhangers, verschillende perspectieven en niet direct te weten waar je in bent beland.
In Good Bad Girl zijn er drie verdachten, twee moorden en één slachtoffer. Twintig jaar geleden is een zes maanden oude baby ontvoerd en op de een of andere manier is deze gebeurtenis verbonden aan een moord twintig jaar later.
Vanuit vier verschillende perspectieven, Clio, Patience, Frankie en Edith, lees je over hun levens, verdenkingen en worstelingen. Verbindingen en relaties zijn soms duidelijk, soms niet of juist nog niet. Duidelijk is dat ze iets met elkaar te maken hebben en deze informatie komt geleidelijk aan naar boven. De een heeft geen contact met de ander en wil dit ook niet en sommigen willen contact, maar lukt dat niet. Gedurende het verhaal komen de vrouwen elkaar vaker tegen, of ze nu willen of niet. Voor de lezer levert dit wel meer informatie op. En verwarring, dat ook.
Interessante toevoeging aan deze thriller is het gegeven dat alles rondom Moederdag voorvalt. Dit verhaal zet familiebanden, heden en verleden, goed en fout, liegen en waarheid weer in een ander daglicht. Dat een personage obsessief telt en een ander eerder kampte met een postnatale depressie maakt hen iets menselijker en is passend bij een psychologische thriller. Wat is goed, wat is fout? Kun je als goed mens foute dingen doen en als fout mens goede dingen?
In de boeken van Alice Feeney is de oplossing nooit voor de hand liggend. Het is ook een kunst om als lezer te proberen die gedachtegang te volgen. Dit keer raadde ik een aantal wendingen en voelden sommige gebeurtenissen net iets te toevallig. Hoewel Feeney ook in dit boek de kunst verstaat om de lezer op het verkeerde been te zetten, lukte het bij mij iets minder. Misschien komt het dat ik steviger sta doordat ik al haar boeken heb gelezen en verder nadenk dan de meest voor de hand liggende oplossing. Misschien heb ik inmiddels toch iets te hoge verwachtingen na haar ultrameesterlijke debuut Soms lieg ik.
In eerste instantie moest ik dit keer meer inkomen in het verhaal. Ik weet niet goed waar dat aan ligt, want kijkend naar het plot zit dat weer goed in elkaar. Uiteindelijk weet je tot driekwart van het boek nog steeds niet erg veel en ontvouwt het daadwerkelijke plot zich pas daarna. Dat was goed te merken gezien ik uiteindelijk de helft van het boek in een ruk uitlas. De lezer wordt uiteindelijk nog beloond met een mooie wending.
De spanning wordt in een fijn, vlot tempo opgebouwd door korte hoofdstukken met vlotte schrijfstijl en regelmatig eindigend met een cliffhanger. Een paar flashbacks naar 20 jaar geleden levert ook informatie op, maar vanuit wie je leest is niet snel duidelijk. Als je minder of geen boeken van Alice Feeney hebt gelezen, is Good Bad Girl nog steeds een goede, mysterieuze psychologische thriller.
Ik kijk zeker uit naar de volgende!
Wie meer wil lezen van deze auteur: Tot de dood ons scheidt en Een voor een.
Alice Feeney, Good Bad Girl, vertaling Catalien van Paasen, A.W. Bruna, 2025, 334 blz., 9789400518735
