door Een bundel verhalen over de gewone bijzondere mens, de gewone gebeurtenis die door zomaar ontmoeting, een luisterend oor, gespreksflarden die tot inspiratie werden voor Het glinstert.
Een cadeau van beide schrijfsters aan de stad Brugge bij het beëindigen van hun stadsschrijversschap.
Er glanst, glinstert, glundert en glimlacht evenveel als dat er niet tot niets is in het donker die net door die ene sprankeling om kan slaan in een straaltje licht van hoop.
Tijd gaat voorbij. Hoe we weten of we lang genoeg hebben gewacht? Hoe we weten of we voldoende hebben gehoopt?
Het gezicht van de middelste zus is een zwart vlak en toch kun je zien dat ze glundert.’ De rinkelende sleutelbos, een componistenhuisje, geloven dat de nacht pas kan beginnen als drie sloten zijn vastgemaakt en Jezus fris gekleed aan het kruis.
..een circusbeer die alle sterren wilde tellen, maar geen enkele nacht was lang genoeg.
Ik ben in de naaikamer gaan zitten en heb klaproosjes gemaakt van stof. Om erin te steken. Nu zijn het vazen en geen bommen meer. – de obussen. Het blijven zoeken naar manieren om het verdriet minder scherp te maken.
..een oud nest verlaten doet een beetje zeer, een nieuw nest bezetten is intens – stap voor stap.
Een zowat actuele: Armoede gaat niet over geld – maar over geld dat er niet is. Over een gat. Niet in een hand. Maar in een systeem zo lek als een dakgoot.
De ene spreekt vanzelf meer aan dan de ander, toch glinstert er tussen de woorden, de regels overal een hmmm, een lachje, och gut tot een brede glimlach.
De brief en de drie zusjes, maar ook bij de helden bleven speciale sterretjes hangen.
Een boek om langzaam dag per dag van te genieten.
Marieke de Maré Lara Taveirne, Het glinstert, Pelckmans, 2025, 128 blz., 9789463837378
ook van Taveirne: Pluto
