door Iedereen kent Máxima aan de zijde van onze huidige koning Willem-Alexander. Net voordat Máxima trouwde met Willem-Alexander begon ik haar te volgen, want trouwjurken en prinsessenhuwelijken zijn als jong kind ontzettend mooi en interessant. Sindsdien volg ik haar in wat ze doet en draagt, maar ook de geschiedenis van het koningshuis vind ik erg boeiend.
Vijftig jaar geleden werd Máxima geboren in Argentinië, een land van verval. Zoals velen misschien wel weten, trad haar vader toe tot de militaire regering. Daarmee drong de Argentijnse tragedie ook hun familie binnen. Wat toen vanzelfsprekend was, zou later diepe sporen trekken in haar verdere leven.
In dit eerste deel van een biografisch tweeluik schrijft Marcia Luyten op een erg fijne manier over het leven van Máxima in Argentinië tot aan het moment dat ze Willem-Alexander leert kennen. Allereerst lezen we over de wortels van Argentinië zelf, het land. Daarna worden de wortels van Máxima’s familie en wat daarbinnen gebeurde besproken. Interessant om meer te lezen over de gevolgen voor Máxima en haar eigen familie.
De eerste honderd bladzijden gaan niet per se over Máxima zelf, maar zijn wel relevant om een goed beeld te krijgen van het land en haar verleden. Door de vele genoemde namen is de stamboom helpend, al kostte het soms wat tijd om de juiste personen te vinden uit het betreffende hoofdstuk. Na de kennismaking met het land en de familie lezen we meer over Máxima zelf. Haar naaste familie, ontwikkeling, haar keuzes en hoe deze in verhouding staan tot haar familie.
In deze latere hoofdstukken krijg je het gevoel Máxima echt te leren kennen. Een hardwerkend en intelligent persoon, wetend wat ze wil, maar op school heus niet altijd even braaf. In deze stukken komt heel mooi naar voren hoe belangrijk familie en Argentinië voor Máxima is. Luyten heeft personen gesproken die dichtbij onze koningin staan.
Het mooie aan dit biografische portret vind ik dat Luyten transparant is over haar werkwijze. Ze legt uit dat degenen in Maxima’s (in)formele kring die mee wilden werken loyaal zijn/blijven aan Máxima, begrijpelijk. In de bronnenlijst is te zien hoeveel personen Luyten gesproken heeft om dit portret vorm te kunnen geven.
Daarnaast kon het geen volwaardige biografie worden, omdat Luyten geen toegang heeft tot de ‘binnenhof’ van de hoofdpersoon ofwel Máxima. De mooiste bronnen hiervoor zijn vaak dagboeken en brieven, maar logischerwijs had zij deze niet tot haar beschikking. Los van deze ‘beperkingen’ vind ik het een zeer prettig geschreven en informatief portret over onze koningin Máxima.
Máxima is een mooi mens.
Ik kijk erg uit naar het tweede deel in dit portret.
Marcia Luyten, Máxima Zorreguieta, Moederland, De Bezige Bij, 328 blz., 9789403 194806
