door In Morgen beginnen we weer opnieuw worden drie verhalen beschreven, zoals op de voorkant staat, over donkere gedachten, hoop en moed. Want hoewel het mogelijk een zwaar boek lijkt, en het dat misschien ook een beetje is, is het vooral een boek van erkennen en de ongelofelijke durf om een stap de cirkel uit te zetten, een stap naar voren.
Dit boek boeide me, omdat ik eerder de boeken Ga gewoon wat leuks doen van Aafke Romeijn en De bange mens van Daan Heerma van Voss las, waarin ze over (hun) mentale problemen kunnen praten zonder dat het belerend, te zwaar of te licht beschreven wordt. Het staat er gewoon zoals het is, is informatief en geeft jou als lezer meer begrip en informatie. Een onderwerp zoals suïcide of depressieve gedachten is een onderwerp waar men vaak voor de zekerheid van wegblijft en soms ook te zwaar is om over te lezen. Maar, bovenstaande schrijvers kunnen dat integer verwoorden, zonder dat de ernst/het belang van het onderwerp afgezwakt wordt.
Het eerste verhaal is van Daan Heerma van Voss, over een man die teruggaat naar een eiland, om de verjaardag te beleven die hem officieel ouder maakt dan zijn vader ooit is geweest. Zijn vader is eerder op dat eiland geweest, en beëindigde zijn leven daar. Wat moet Otto nu? Er wordt afgeteld in dagen, richting een bepaald moment, hét moment, een onverwacht moment. Hoe soms ook een vreemde je verhaal kan horen, of je nieuwe inzichten geeft.
Daarna komt de bijdrage van Aafke Romeijn, over een vrouw die absoluut niet lekker in haar vel zit, vreemd gaat, maar nog wel functioneert. Edina’s vriend Joes is er voor haar, wil haar graag helpen. Waarom is Stella daar dan, terwijl Edina dat eigenlijk ook niet wil? Op een bepaald moment neemt Edina een besluit, wat haar leven waarschijnlijk om zal keren.
Etchica Voorn beschrijft het verhaal van een vrouw dat haar zus moet missen. De zus die haar nog belde, was het wel goed om niet op te nemen? Had ze niet…? Nu zal zij nooit meer iemands zus zijn, terwijl haar broer nog steeds een broer is, haar ouders nog steeds ouders. Maar vooral; had ze al eerder in moeten grijpen? Een vraag die de verteller haar leven lang bezighoudt, maar waarbij de boodschap in mijn ogen ook is dat je niet zelf verantwoordelijk bent of had kunnen zijn. Ieder heeft een eigen pad.
Het nawoord geeft het een en ander aan feitelijke achtergrond, geschreven door Monique Kavelaars van Stichting 113. Ze schrijft ‘Het klinkt als een paradox, maar zelfdoding en hoop zijn nauw met elkaar verbonden. Zelfs in de donkerste gedachten zijn vaak lichtpuntjes te vinden. De verhalen van Daan Heerma van Voss, Etchica Voorn en Aafke Romeijn illustreren dat op een fantastische manier.’ En beter kan het niet omschreven worden. Want hoewel het een boek over donkere gedachten is, is het vooral een boek over hoop.
Op de laatste bladzijden staan nog verwijzingen naar gesprekstips, waar jij terecht kan als je anoniem je gedachten wilt delen of waar je kan doneren aan 113. Dit maakt het onderwerp in dit boek rond en af. En hoewel ik het boek dus al aanraad, wordt ook nog 2 euro per gekocht exemplaar gedoneerd aan het 113 Fonds. Koop dit boek dus vooral, voor de inhoud en het goede doel.
Daan Heerma van Voss, Aafke Romeijn en Etchica Voorn, Morgen beginnen we weer opnieuw – Drie verhalen over donkere gedachten, hoop en moed, De Arbeiderspers, 2024, 175 blz., 9789029552745
Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat via 113.nl.
