door Groei zit in de lessen die je in je leven opdoet
Robin is niet iemand die voor half werk gaat, dat kun je wel concluderen als je Levensvuur leest. Vijf marathons in vijf dagen, een recordpoging van 25 uur vrijwel onafgebroken marsen op de vliegbaan van voormalig vliegbasis Soesterberg, vrijwillig een tocht aangaan/ondergaan in extreme kou en hitte; bijzondere uitdagingen zijn hem niet vreemd. De wens om de afgelopen jaren deze dingen te ondernemen is niet zomaar gegroeid, maar is terug te voeren op een PTSS-diagnose door zijn marinierswerk en de onwetendheid die er lang over was.
Al die sportuitdagingen doet Imthorn om aandacht te genereren en geld op te halen voor PTSS en het Five Five Out Sportfonds (zie link onderaan). Om mensen te bereiken die hem niet automatisch uit de defensiewereld kennen of hem volgen op Instagram (@fivefiveout), besloot hij zijn verhaal op papier te zetten. En misschien ook wel om naast de negatieve gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden terug te kijken op hele mooie momenten. Zo kan hij anderen (weer) op weg helpen het leven te omarmen oftewel het levensvuur aan te wakkeren.
“Juist wanneer pijn je bondgenoot wordt, ontstaat er ruimte voor iets anders – iets veel sterkers, iets wat je niet alleen helpt overleven, maar ook bloeien. Dit is jouw uitnodiging om die kracht te ontdekken en te omarmen.”
Ikzelf ken Robin al wat langer, wist van de persoonlijke ontwikkeling die hij de afgelopen jaren heeft doorgemaakt, maar ik was echt positief verrast door zijn manier van schrijven. In de inleiding beschrijft hij een nachtmerrie waar je je vanzelf inleeft. In de eerste hoofdstukken over zijn jonge jaren als militair komt er nog wat taalgebruik voorbij zoals jongemannen kunnen bezigen (nergens kwetsend, laten we helder zijn!) maar dat wordt gaandeweg ‘zachter’ als hij zijn vrouw Froukje leert kennen.
Het wordt de lezer, ook zonder dat Robin het expliciet opschrijft, vanzelf duidelijk dat zij en later hun dochters een heel goede invloed hebben op hoe hij tegen het leven aan kijkt.
Levensvuur is het verhaal van Imthorn zelf, soms rauw en hard, soms eerlijk over zijn handelen en relaties met anderen, soms onverwachts mooi. Zoals hij zegt: “de schoonheid van het echte leven zit in de onvoorspelbaarheid van de reis, in de momenten van onverwachte vreugde te midden van de worsteling”. Na dit boek gelezen te hebben zeg je als lezer vast tegen Robin ‘Five five out’ (ik versta je perfect), of misschien wel tegen iemand in je omgeving die worstelt met PTSS of een andere stevige geschiedenis in de rugzak.
Kortom, Levensvuur is een persoonlijk verhaal over een marinier die ook echtgenoot en vader wordt, waarbij het soepel de verbinding met iedere lezer legt. Daarom vind ik het juist ook aansprekend voor mensen die niet met de militaire wereld bekend zijn!
Dit is wat ik geleerd heb: je bent het waard om jouw levensvuur te ontdekken. Om die vlam diep van binnen te omarmen, om het aan te wakkeren en het te laten razen. Je hebt alles in je wat je nodig hebt om die vlam te laten groeien. Het enige wat je moet doen, is beginnen.
Robin heeft samen met Fonds Gehandicaptensport het Five Five Out Sportfonds opgericht dat zich inzet om initiatieven mogelijk te maken op het gebied van sporten en bewegen voor geüniformeerde beroepsgroepen, waaronder defensie, waar PTSS bovengemiddeld voorkomt.
Binnen de defensieorganisatie heeft hij met Renaldo Ishaak (schrijver van First responder) het platform KNAK opgericht. Een platform met handige hulplijnen voor geüniformeerden én hun thuisfront.
Robin Imthorn, Levensvuur, Volt, 2025, 256 blz., 9789021499482.
