door Lieve Roscoe,
Geheel onverwachts overleed je, een man met veel talenten. De hele wereld is in shock en flink wat geruchten van vriend en vijand gaan rond op social media. Het verlies is bij iedereen groot, maar niet zo groot als bij je twee belangrijkste nabestaanden: je liefde Livia en je broer Rafael. Door hun herinneringen vertellen ze hun verhaal, van begin tot eind, over het leven van jou. Je worstelde met de neiging om al het leed van de wereld te dragen, je stond voor iedereen klaar en gunde iedereen een tweede kans. Alleen omgedraaid, wie had er oog voor jou?
Al een hele poos keek ik uit naar jouw verhaal. Wie was je, wat dreef je en welk verhaal wilde je ons vertellen? Het bleek een zeer mooi en ook herkenbaar verhaal. Nadat ik het uit had, bekroop mij het gevoel dat ik er meer van had verwacht. Nu ik het even heb laten zinken, weet ik dat mijn verwachtingen hoog waren na een eerder verhaal van deze twee auteurs. Jouw verhaal valt alleen niet te vergelijken met het verhaal van Mick uit Zonder jou. Jouw verhaal is uniek en heel realistisch en een plottwist of iets in die vorm was helemaal niet nodig. De overeenkomst tussen deze twee verhalen is de vlotte schrijfstijl, het tempo waarin ik deze verhalen las en de overtuigingskracht waarmee het geschreven is.
Céla van Gastel verzamelde brieven gericht aan jou en plaatste deze in dit boek. De briefschrijvers vertellen over wat ze zo goed aan je vonden en waarom jij hun voorbeeld was, maar sommige schrijvers vertellen mij over wie jij als mens was. Een mens, net zoals ik dat ben. Een mens met een thuis, met buren, iemand die zorgt, iemand die naar anderen omkijkt.
De dagboekverhalen van je broer Rafael en je liefde Livia vertellen mij nog veel meer over jou als mens. En langzaam bekroop mij het gevoel dat zo weinig mensen maar oog hadden voor wie jij echt was. Je broer ook niet altijd, maar kan hem dat kwalijk genomen worden gezien jullie gedeelde jeugd? Jullie band is voelbaar en vooral ook herkenbaar evenals de liefde en chemie tussen jou en Livia.
Weet je Roscoe, hoewel jouw verhaal nu geschreven en gedeeld is met de wereld, zijn er nog tientallen voorbeelden van (beroemde) mensen die eenzelfde verhaal zullen hebben. Eenzaamheid, omgaan met bekendheid, je eigen identiteit laten zien en maatschappelijke druk zijn thema’s die we vaker zien. Helaas soms pas aan het licht gekomen na een tragische dood van iemand. Ik hoop dat mensen meer over dit onderwerp na gaan denken of zullen bedenken dat ze niet enige zijn.
“Je gaf de mensen de Roscoe die ze wilden zien, voor wie ze hadden betaald, op wie ze recht hadden.”
Ik wil je ontzettend bedanken voor het delen van je verhaal. Voor je moed, je liefde, je humor, je naastenliefde en vooral voor het zijn van jezelf. Het was een verhaal over licht en donkerte in het leven, over rouwen en hoe rauw dat is, over perfectionisme en de bijbehorende onzekerheid. Soms zelfs heel herkenbaar. En toch.. ondanks deze thema’s, blijft liefde de boventoon voeren. Zonder liefde zijn we nergens.
Fotograaf, schrijver, muzikant, acteur, documentairemaker, je was een veelzijdig mens met een gouden hart. De wereld zal mooier zijn met meer mensen zoals jij in ons midden.
“Mensen juichen voor je, maar ze zien je niet. Niet echt.”
Wij zien je nu wel, maar helaas al te laat. Ik zal je verhaal aan iedereen aanraden, zodat iedereen hieruit kan halen dat we veel meer naar elkaar moeten omkijken. Echt omkijken.
Veel liefs en tot ziens,
een trouwe lezer
Céla van Gastel, Vaarwel Roscoe, Boekerij, 2021, 333 blz., 9789022 592618
Deze recensie verscheen eerder bij De Leesfabriek.
