door ‘Maar we doen soms niks, ik vind niks doen ook iets doen.’
Een antwoord neigend naar filosofisch op een alledaagse vraag die vaak ’s avonds wordt gesteld: ‘wat heb je gedaan vandaag?’. Meer van deze heerlijke kinderlogica kom je volop tegen in deze en eerdere uitgaven van dezelfde makers bijv. De zee hield het lang geheim en Hoog in de boom begint de zomer.
Dit keer zijn Pom en Siem de hoofdpersonen. Ze wonen in hetzelfde dorp rondom in het groen, niet heel ver van een haven en de duinen af, maar toch net ver genoeg om de bus te moeten nemen voor hun doel en daardoor ineens kwijt te zijn. In het groene zijn koeien die altijd terugkijken en soms gaat er eentje mee boodschappen doen. Of een ekster helpt een haas. Ze leren van elkaar, de ene krijgt meer etiquette mee dan de ander, er zijn maatschappelijke onderwerpen en soms doe je iets wat meer bij volwassenen hoort, maar jij vast ook kan oplossen. Siem woont er al veel langer dan Pom. Ze zijn nog maar kort vrienden. ‘Dat gaat vanzelf. Om vrienden te worden hoef je het alleen maar te zijn.
Vanaf het moment dat Pom bij Siem het huis binnenliep na een fietsaccidentje zien ze elkaar iedere dag. Bijna dan, want na een onaangekondigd uitstapje naar de haven – waarom zou je het vragen als het antwoord toch nee zal zijn – moet er een brief aan te pas komen om elkaar weer te mogen zien. Nou ja mogen, er was groot nieuws: ‘Er is weer vis’.
Vis loopt als een rode draad door ‘Toen iedereen ons kwijt was’ heen. Wat een witte boot, macaroni, diesel, een viskraam, een hijskraan zonder wc, de wr122 plus bus 3 met elkaar te maken hebben is iets wat je beter zelf smakelijk, met een lach en een gedachte kunt voorlezen. Of natuurlijk zelf lezen als je jonger bent en korte verhalen met veel inhoud en doorlopende lijn al tot je kunt nemen.
Sinds de twee eerder genoemde titels is Esther Leeuwrik de illustrator van de verhalen in deze opzet. De mooie illustraties van Leeuwrik zijn zeer sfeervol. Ze geven omgeving en gebeurtenissen in eigen stijl en uit eenzelfde kleurenpalet treffend weer. Luchtig en toch duidelijk met passende details en bovenaan ieder hoofdstuk een bijpassend voorwerp.
Eerder illustreerden Irene Goede – De wind wijst de weg – en Enzo Pérès-Labourdette – Anne, het paard en de rivier en Naar de overkant (Zilveren Griffel) – drie verhalen. Het valt op dat niet één keer de illustrator op het omslag wordt genoemd terwijl ze alle drie bepalend zijn voor uitstraling en het kunnen opnemen van de boeken.
Een overeenkomst is dat alle titels over een aspect in de natuur gaan, hetzij dieren en of een element (hier: het vissen) en iets m.b.t. eten (hier de vis). Te vinden achtergrondinformatie over de schrijver en je begrijpt waarom dit is. De schrijfstijl van Wouter Klootwijk is sterk, helder en zonder omhaal. Door geen woord teveel te gebruiken met daarin een grap of een doordenker – de gebezigde taal van de kinderen is ad rem te noemen – zal het voor sommige kinderen een tussen de regels lezen zijn. Samen met het herkenbare en leerzame is het daarmee ook een heerlijke voorlezer voor volwassenen.
Het beeldend vertellen door Wouter Klootwijk over de belevenissen van twee goudeerlijke, onderzoekende spontane kinderen, de frisse verhalende illustraties van Esther Leeuwrik, de mooie vormgeving door Nanja Toebak, het verdient allemaal een compliment. Weer een geweldige tijdloze aanrader voor kinderen vanaf een jaar of 7/8. Genieten is het.
De sfeer van landelijke rust, het gewone leven en tevredenheid straalt uit alles. Voor Pom en Siem is het gewoon spelen, fantasie gebruiken en geen geavanceerde technologie. Je trapt zelf je fiets en soms ben je gewoon nog te klein voor iets: ‘Later als je wat ouder bent, krijg je een fiets met drie versnellingen.’ ‘Dat dacht ik al,’ zegt Pom, ‘eerst ouder worden.’
Wouter Klootwijk, Toen iedereen ons kwijt was, illustrator Esther Leeuwrik, Leopold, 2025, 72 blz., 9789025888633
Wouter Klootwijk – Hoog in de boom begint de zomer
Wouter Klootwijk – De zee hield het lang geheim
