door Loes en Bart leren elkaar kennen in de zomer op een camping. Ze voelen zich duidelijk aangetrokken tot elkaar en Bart lijkt totaal niet op de dwingende en controlerende ex-partner van Loes: Erik. Dat blijkt al uit een heel ontspannen, maar zeer fanatiek, watergevecht waar ze beide aanvoerder van een team zijn. Na de vakantie probeert Loes voor hun tweeling Joris en Jasper rust en balans in het leven te brengen, want de scheiding verliep best een beetje stroef. Om zich meer te mengen tussen de andere ouders heeft ze zich aangesloten bij de oudercommissie. Het aansluiten is goed gegaan, de binding met de groep iets minder. Verhalen vanuit Erik over Loes gaan rond en lijken versterkt te worden op het schoolplein door de voorzitter van de oudercommissie: Barbara. Of beter gezegd ‘Escobarbara’. Loes wil haar status verbeteren en minder opvallen, maar dat lukt nog minder goed als er een nieuwe gymleraar is. Bart!
Wat een fijn feelgooddebuut van Mireille Versteeg! Het bevat eigenlijk alle ingrediënten van een ontspannend boek: fijne schrijfstijl, goed neergezette personages, diepgang, liefde én humor.
Loes heeft nogal veel rollen en probeert daarbinnen iedereen tevreden te houden: haar kinderen, Erik, haar eigen gescheiden ouders, de oudercommissieleden, Bart. Zichzelf vergeet ze meer wel dan niet. Het is wachten op het moment dat ze Erik én Barbara (en haar onderdanen) eens goed te kakken zet. Dat doet ze niet zo grof, maar op een Loes-manier: iets subtieler en krachtig met woorden. Dat ‘normaal’ mede oudercommissielid (en inmiddels ook vriendin) Jet haar daarbij helpt is alleen maar toe te juichen. Ongetwijfeld zal het voor herkenbaarheid zorgen voor lezers.
Binnen de lijntjes leest als een trein, dus wees gewaarschuwd als ik zeg dat je dit boek mogelijk in een dag wil uitlezen (of zo snel als mogelijk). Versteeg schrijft vlot en met humor. Het helpt ook dat personages goed zijn uitgewerkt en er een fijne afwisseling is qua rustige/dramatische gebeurtenissen tussen de verschillende personages. Zo helpt collega Julian haar met het voorhouden van een spiegel, fungeert hij als klankbord en krijgen we iets mee van haar werk in de Stadsschouwburg.
Hoewel je Barbara graag de volle laag zou willen geven in een watergevecht, mag de moeder van Loes daar ook wel een deel van ontvangen. Loes is de letterlijke scheidsrechter en boodschapper tussen haar eigen ouders. Waar haar vader best passief is, is haar moeder dat totaal niet. De wijze waarop hun scheiding en blijvende oorlog is ontstaan is op z’n zachtst gezegd best interessant. Uiteindelijk is niets wat het lijkt, want ook Barbara en de moeder van Loes hebben een verhaal. Mooi dat dat ook kort naar voren komt.
Mooi vond ik overigens ook dat Loes écht lijkt te kijken naar het belang van haar kinderen binnen de scheiding. Ze vindt iets van Erik als ex-partner, maar vindt ook dat hij een goede vader is voor hun tweeling. Ze vertelt de tweeling veel niet, verdraagt zelf veel zodat de kinderen het uiteindelijk maar niet te weten komen en neemt hen uiteindelijk (na advies van Jet) ook serieus door hen te vragen naar hun mening.
Uiteraard moeten we het ook nog even over Bart hebben. Ja, wat zal ik daar eigenlijk eens over zeggen? Uiteindelijk draait het natuurlijk om Loes en Bart. Een partijtje aantrekken en afstoten is aanwezig en alles professioneel houden is soms lastig. Het maakt en houdt het verhaal levendig in combinatie met alle andere dingen die Loes doet. De liefde spat op verschillende manier van de bladzijden af dankzij de goede beschrijvingen.
In het verhaal wordt Loes door Julian, Jet en door de situaties met de oudercommissie, Erik en haar eigen ouders geholpen om wat meer Buiten de lijntjes te kleuren en iets meer aan zichzelf te denken. Voor de lezer fijn dat ze hierin groeit, dat geeft ‘good feelings’, al voelde het op het eind soms iets te snel en makkelijk. Ook Erik komt tot bepaalde inzichten, dat is op zich fijn, al vond ik dat persoonlijk ook snel en minder geloofwaardig.
Ik volg Mireille Versteeg al langer op Instagram waar ze met enige regelmaat broedt op beschrijvingen van personages (specifiek: mannen) en gelukkig ook meer dan dat: de verhalen. Leuk om te lezen dat dit de uitwerking is én dat er inmiddels meer boeken zijn. Want laten we eerlijk zijn: na Binnen de lijntjes wil ik meer.
In het kort gezegd is Binnen de lijntjes een heerlijk feelgood debuut. Hoewel de hoofdlijn over Loes en Bart gaat, laat het verhaal ook op een fijne wijze zien dat je het als ouder en mens niet allemaal alleen hoeft te doen. En dat er gelukkig mensen zijn die omkijken naar elkaar en elkaar (willen) helpen.
Mireille Versteeg, Binnen de lijntjes, Boekerij, 2023, 351 blz., 9789022599075
