door Bij het zien van de flaptekst van dit boek was ik enthousiast: een overdosis feelgood en romantiek zag ik namelijk wel zitten.
Flora moet voor haar werk als juridisch medewerker tijdelijk haar anonieme leven in Londen verruilen voor het eiland Mure, waar ze is geboren en opgegroeid. Dit ziet ze niet direct zitten: ze is er zomaar weggegaan en de eilandbewoners hebben daar zo hun mening over, terugkeren is niet iets wat ze snel wilde doen. Met haar baas Joël probeert ze een rijke cliënt binnen te halen die een windmolenpark tegen wil gaan dat op zijn terrein terecht moet komen.
Eenmaal ter plaatse is er meer te doen dan alleen haar werk. Wanneer Flora bij haar familie aankomt, blijkt dat het niet heel goed gaat met haar vader en drie broers. Flora lijkt te weten wat ze wil: door het verwerken van haar moeders dood, met haar familie, leert ze haar familie, maar ook zichzelf beter kennen. Eilandbewoners verwachten dat ze voor haar familie komt zorgen en dus op het eiland blijft, maar is dit wel zo? Wil ze wel terug naar Londen of hoort ze thuis op dit eiland? En hoe zit het met de verliefde gevoelens van Flora voor haar baas? Worden die beantwoordt?
Eenmaal begonnen met lezen, kun je bijna niet meer stoppen. Het enige wat je wilt weten is hoe het afloopt, maar ook hoe het Flora vergaat in de liefde. Flora is een goed uitgewerkt personage met emoties, gevoelens en humor. Ook de bijpersonen zijn goed uitgewerkt en sluit je net als Flora even in je hart.
Colgan schrijft niet alleen maar over de liefde, maar ook over vriendschap, familiebanden en rouw. Alles bij elkaar is dit een boek waarin deze onderwerpen heel mooi samenkomen. Alles is goed in elkaar verweven en ook leer je nog iets over de Schotse cultuur.
En dan nog even over het eiland Mure: prachtig hoe mooi en helder het is beschreven, een plattegrond is niet eens nodig. Niet helemaal afgezonderd van de bewoonde wereld, maar wel ver daar vandaan. Telefoons worden af en toe wel gebruikt, maar ik had het ook niet erg gevonden als deze er helemaal niet waren. Mure is een mooie wereld op zich.
Colgan schrijft levendig waardoor ik het gevoel kreeg dit eiland zelf al een keer te hebben bezocht. Als dit boek een keer verfilmd wordt, ga ik de film zeker bekijken!
Kortom: een fijne feelgood met leuke personages, een prachtig eiland en veel liefde. Beter kan niet.
Café Zon en Zee / Jenny Colgan, Café Zon en Zee, Vertaling Els van Son, Luitingh-Sijthoff, 2018, 401 blz., 9789024579143
