door In dit handzame oblong kartonboek leert of herkent een peuter vanzelf geluiden. Letterlijk spelenderwijs, want kleine krokodil gaat met opa en oma naar de speeltuin. De plaats waar je niet automatisch op het toestel van je keuze kunt plaatsnemen. Op je beurt wachten tot een ander van de wip of uit de draaimolen komt kan zomaar met het nodige ongeduld gepaard gaan.
Het herkennen van geluiden begint al bij het aanbellen terwijl Kleine Krokodil alleen met zijn blokken zit te spelen. Daarna zal het jongere kind de manier waarop de grootouders hem begroeten zowel in woorden als bewegingen kunnen nadoen. Als opa hem hoog in de lucht zwiert, zet oma intussen de buggy klaar voor de wandeling naar de speeltuin. Deze vooruitblik zie je telkens terug in de doordachte illustraties zodat een kind of voorlezer al kan anticiperen op de volgende situatie.
Tijdens de wandeling worden ‘pfff’ de pluisjes van een paardenbloem weggeblazen of hoor je het ‘prrr’ van het windmolentje dat hij waarschijnlijk kreeg voor onderweg. De duiven schrikken op en wordt het fladderen als ‘flap flap’ weergegeven en de snelheid van een hagedis met ‘woesj’. Als opa en oma aan de kletst gaan met anderen ziet Kleine Krokodil zijn kans schoon om aan het ‘bla bla’ te ontsnappen. Maar dan is helaas de draaimolen al bezet!
Kleine krokodil leert omgaan met teleurstelling en ervaart de blijdschap nog meer als er samen lol kan worden gemaakt. Het samenspelen met vriendjes, wat ook een onderdeel is in dit tweede Nederlands vertaalde peuterboek van Montanari, geeft zoveel plezier dat hij bij het afscheid vrolijk zijn plaats afstaat aan het kuiken dat eerst verdrietig aan de kant stond te wachten. Kleine Krokodil zegt daardoor verschillende woorden in de speeltuin.
Allerlei dieren kunnen worden herkend ondanks dat zij gekleed als mensen zijn getekend. Een kind zal zich mede daardoor ook kunnen inleven in de emoties die passend bij de leeftijd voorkomen en mogelijk lachen om hoe opa’s hoed op de ogen is gezet of herkenbare situaties. Na de geluiden tijdens de wandeling worden vervolgens de geluiden van de aanwezige dieren genoemd waarbij het ‘piep piep’ van de muis ook een dubbele betekenis kan hebben, het piepen van een speeltoestel. Hoe goed is de uil gekozen die van de glijbaan roetsjt met een (j)’oehoe’ en de ezel die voorop over de loopbrug van het klimhuis racet: ‘ie-aaa’. De speeltoestellen worden behalve de draaimolen niet bij naam genoemd. Samen ontdekken en benoemen is een volgend aspect van dit boek.
De woordkeuze ‘doet’ en ‘gaat van’ in bijv. ‘de bel doet ding dong’ en ‘de bloem gaat van snuf snuf’ kan geen persoonlijke keuze zijn in taal, maar is vaak wel de manier van spreken door een peuter. De illustraties in authentieke potloodstijl zijn aansprekend waarbij de beweging wordt gezien en de emotie gevoeld. Daarbij heeft alles een rustige effen achtergrond waardoor de focus op het onderwerp blijft en dit alles in mooie gekozen kleuren. Kleuren die veelal in een eerste kleurdoos voorkomen. De zorgvuldige en mooie uitvoering maakt het geheel een fijne en mooie aanrader.
Een harmonisch aantrekkelijk, leerzaam kartonprentenboek om vaak samen te lezen of door de peuter zelf keer op keer in te bladeren en samen zingend de dag af te sluiten.
Eva Montanari, Wat zegt de kleine krokodil in de speeltuin?, vertaler J.H. Gever, Gottmer, 2023, 34 blz., 9789025773038
