door Op de longlist voor de Thea Beckmanprijs!
Het zoete water is een goed fictief boek, gebaseerd op feiten uit het leven in 1412 in omgeving Hasselt. Het begint al met een proloog dat vraagt om meer uitleg ofwel het nodigt uit tot lezen.
De schrijfstijl van Joke Eikenaar is vlot en meeslepend, de feiten zijn goed in het verhaal/tekst verwerkt. Hier en daar vond ik het wel veel informatie/feiten achter elkaar, maar het is goed behapbaar en prettig voor de doelgroep (en mij) doordat er veel alinea’s zijn. Hoewel ik dat opmerkte, vond ik het niet zodanig storend. Daarnaast was ik ook gewoon benieuwd hoe het leven van Lot zou lopen en vooral hoe het haar in het klooster zou vergaan.
Het kloosterleven van toen is goed geschreven door Eikenaar. Het is moeilijk voor Lot als dertienjarige en aan alles merk je dat ze mens is en geen novice/non (ook de jaren daarna). Emoties passeren in alle vormen en maten en juist dat mag je nauwelijks of niet laten blijken zoals wij dat doen in de huidige tijd. Lot, inmiddels non Odilia, kijkt uit naar de bezoekjes aan de poort van zus Janne en merkt dat het beter gaat met haar zus. Ze probeert niet te laten blijken dat het haar als non minder goed vergaat.
Naast de bezoekjes van Janne probeert Lot lichtpuntjes te blijven zien/zoeken. Door haar nieuwsgierige aard ziet ze ook dingen die niet aan het licht zouden moeten komen. Een andere non op haar sterfbed biecht later op dat niet alles volgens de wet gaat.
Over het einde kan ik niets vertellen. Het is enerzijds een verrassing, anderzijds vind ik het mooi hoe bepaalde onderwerpen/onderdelen terugkomen.
In het uitgebreide nawoord vertelt Eikenaar meer over haar onderzoek, interesse, schrijfproces en welke feiten in het verhaal verwerkt zijn. Aanwezig is ook een kaart voorin het boek en een verklarende woordenlijst achterin. Fijn, ook al worden de specifieke woorden ook goed uitgelegd in het verhaal zelf.
Joke Eikenaar, Het zoete water, De Vier Windstreken, 2021, 302 blz., 9789051168488
