door Wat een fijne leeservaring.
Enige geografische kennis rijker: het Banaat in het westen van Roemenië waar vele culturen en talen samenkomen. Roemeens, Servisch, Tsjechisch, Duits, wat Hongaars en ws Slowaaks plus plaatselijk gesproken taal.
De tijd: regime Ceauçescu en periode na val van De Muur.
Personen: een familie, ong. drie generaties, dorpsbewoners en aantal uit latere periode.
Sfeer: vooral beklemmend.
Ieder hoofdstuk is een ander personage aan het woord. Soms duurt het even voordat je de link met Florentines of juist zoontje Samuel uit het eerste hoofdstuk hebt gevonden. En dat is niet erg, juist een leuke puzzel en het leest vlot met mooie, opmerkelijke zinnen.
‘Herinnering is een kamer met vele deuren.‘
of
‘Als verdriet in je borst woont, dan zit vrolijkheid in je tenen.’
Een familiegeschiedenis in ong. 200 blz. waarin allerlei gebeurt, je op de achtergrond het wereldgebeuren ervaart rond 1990 in het ‘Oostblok’, betekent ook dat er nauwelijks woorden teveel staan. Door de schrijfwijze lukt het prima om een beeld te vormen van situaties en omgeving. Of je zelf in het dorp rondloopt of later meegaat op het eiland.
Beeldspraak m.b.t de draak is treffend.
Het communisme bepaalde veel. De vlucht met het vliegtuigje deed denken aan ooit een landing op het Rode Plein.
‘Zij zouden nooit, onder geen beding, toegeven dat de orde waarin ze leefden een fantasieproduct was. En zo lang, wist Oz, zouden er wachttorens zijn en gevangenissen, glimmende schoenen en verknoopte veters.‘ Armoede, geheime dienst en vooral angst zijn aanwezig.
Met ook interessante weetjes zoals welke kleur voor een windrichting staat, waaraan de Zwarte Zee haar naam ontleende dankzij de Perzen. Water in algemene zin speelt overigens vaker een rol in deze roman. Tijd ook. Lezen over de wolreinigingsmachine is interessant, de blijvend intrigerende politieke situatie waardoor families uiteen vallen ook.
Een verhaal met ook boeken.
‘Wat hij ook deed, waar hij ook heenging, het leven was er al voorbijgetrokken. Maar in de boeken zat hij ermiddenin.‘
‘Onscherpte’ in de titel, een verhaal in scherp gekozen woorden. Meer van Iris Wolff pak ik graag op.
Iris Wolff, De onscherpte van de wereld, vertaler Chiara Tissen, Signatuur, 2021, 216 blz., 9789056726874
Samenvatting:
Een prachtig verhaal over familie, vriendschap, identiteit en wat we bereid zijn op te geven voor het geluk van een ander, tegen de achtergrond van het ineenstortende Oostblok in Europa.
Zouden Florentine en Hannes de twee jonge reizigers uit de DDR net zo hartelijk ontvangen hebben, als ze hadden geweten welke rol dat bezoek nog zou spelen in hun leven? Zou hun zoon Samuel zijn beste vriend Oz nog net zo hebben gesteund als hij de gevolgen van zijn beslissing had kunnen voorzien? Door de ogen van zeven familieleden van Samuel volgen we zijn lotgevallen en hoe ze als familie, zelfs op grote afstand van elkaar, naar elkaar kijken.
Tegen de achtergrond van het ineenstortende Oostblok en de bewogen geschiedenis van de twintigste eeuw, is dit een prachtig, kleurrijk verhaal over familie, vriendschap, identiteit en wat we bereid zijn op te geven voor het geluk van een ander.
Eén gedachte over “Iris Wolff – De onscherpte van de wereld”