door In deze verhalen van Poeh en zijn bekende vrienden gaat de lezer mee naar nog onbekende plekken van het Honderd-Bunders-Bos. De kaart op de schutbladen geeft overzicht hoe de leefruimte van de bolle beer en zijn vrienden eruitziet. Hierop ook aanwijzingen waar avonturen zich kunnen afspelen voordat je als het ware gaat verdwalen in de verhalen.
In alle verhalen zijn op een vanzelfsprekende manier weetjes rondom het weer, natuur dichtbij en heelal verwerkt. In het eerste verhaal is al een regenboog te zien waarin een klavertje vier wordt gevonden. Een ‘trifolium’ zo Uil plantkundig en accuraat uitlegt. De klavertjes worden ontdekt doordat er bijen rondom Poehs poten zoemen.
De geluksdag wordt dubbel geluk als het klavertje onfortuinlijk bij Iejoor is terechtgekomen. Iejoor, de weermopperaar, ziet dat er donkere wolken zijn waarna Christoffer Robin vervolgens een dubbele regenboog ontdekt. De later terugkerende telescoop wordt geïntroduceerd. Een regenboog is reden voor een versje vindt Poeh, want iedere mooie gebeurtenis vraagt hier om. Twee vliegen in één klap: hierdoor kan Roe het kangoeroekind van Kanga, gelijk de kleuren ervan leren.
In het avontuur dat wordt onthouden als de ‘Vriendenvishengelheld’ heeft Teigetje de hoofdrol. Je leest wat er gebeurt als gras erg nat wordt en de groep door ‘een onverwachte glip-glij-vrienden-sliert’ de rivier in sjeest. Rivieren die ‘altijd heel snel ergens anders naartoe willen’ en waardoor je op een totaal andere plaats eruit kunt gaan dan als je in een rivier terechtkomt. Niet eenvoudige kost voor een jonge lezer vanaf 7 jaar, maar wie de Poeh-klassiekers kent weet dat er behapbaar wordt verteld. Het onverwachte avontuur geeft lol, minder voor Poeh die nadat hij een plukje rivierwier uit de oren heeft gepulkt opmerkt ‘dat sommige dagen Niets Bijzonders-dagen zijn en andere Iets Bijzonders-dagen zijn’. Hij vindt het vooral belangrijk dat hij ’s avonds droog is en er brood met honing voor hem is.
Culturele uitstapjes in de verhalen worden ook gemaakt door gebeurtenissen in het bos. Poeh heeft met Klontemiggels, Woezels en Kraskakels een eigen vocabulaire voor bepaalde dieren. Vooral de laatste zit ‘m dwars in ‘Knorretje vindt een juweel’, want kom niet aan zijn honing, de gedachte alleen al aan een raaf is reden tot paniek. Christoffer Robin wordt geraadpleegd die een eigen probleempje heeft. De ekster blijkt een raaf te zijn en raven bewaken de kroonjuwelen waardoor wordt verteld over The Tower en Beefeaters. De mannen ‘soldaten van de koninklijke garde in prachtige pakken’ zijn afgebeeld, wat een garde is mag de voorlezer vertellen. Poeh zou Poeh niet zijn als hij bij glimmend goud denkt aan glanzende honing, het is echter Knorretje die dichter bij huis een verloren gewaand juweel vindt.
Zo is er ook een cultureel uitstapje naar het British Museum dat verder niet bij naam wordt genoemd, maar wel herkenbaar mooi is getekend. De illustraties van Mark Burgess zijn evenals de verhalen van Jane Riordan geïnspireerd op de oorspronkelijke makers. Het is genieten van alle beweging, humor, emoties en extra informatie die in deze zacht gekleurde tekeningen zijn te ontdekken. Wat je overigens uit dit verhaal leuk kunt oppakken is hoe je goed zandkastelen kunt bouwen. Of misschien de piramides waarover Christoffer Robin leest in zijn boek en waar hij over droomt om ooit te kunnen zien.
Uil komt vanzelfsprekend tussendoor aan het woord en krijgt in het laatste verhaal volop de kans om zijn wetenswaardigheden te delen. Je lacht spontaan om de mopperige Uil die het allemaal zo goed bedoeld. Konijn die hem lachend ‘een overdag pratende nachtuil noemt’, speelt met een stel vrienden die door Carmen levendiger zijn dan voorheen waardoor Uil niet ‘in staat van sluimering’ kan komen. Uil die vervolgens uit zijn ‘Beste Plek’-boom komt om vragen te beantwoorden over wat je kan zien ‘zonder dat er iets in de weg zit’ en andere beren die je ’s nachts waarneemt. De bijna laatste illustratie waar ze samen op een tak juweelsterren bekijken is aandoenlijk. Het verhaal waar ze met de telescoop de Grote Beer kunnen zien. Als Poeh zich afvraagt of er ergens anders nog een Knorretje kan zijn, hoopt Knorretje dat die andere ook een vriend als Poeh heeft. De ene denkt aan zichzelf, de andere aan de ander.
In dit boek met zeven nieuwe verhalen wordt een dierenvriend verwelkomd. Jane Riordan legt in het nawoord uit waarom dit door Mark Burgess getekende schattige hondje een goede plaats heeft in Het Honders-Bunders-Bos. Carmen is door het grappige avontuur op de Prikkelplek met het Bramenbeest een vanzelfsprekend lid van de dierenclub. Een avontuur dat begint met Konijn die een ongelukkige ochtend heeft, hij is helemaal paars gestipt van de bommetjes, en dat terwijl hij bezig was met Belangrijke Dingen. De taligheid die deze verhalen ook rijk zijn, komt weer prima tot haar recht door de vertaling van Annelies Jorna. Je geniet van ‘de lucht lag over het Woud als een enorm rond dak’ en kan vragen stellen bij ‘Geheimhouding is onze vriend’. Je gaat vanzelf ‘mijmeren’ bij ‘Niets bijzonders aan het doen’ en helemaal bij: ‘Ze genoten van de laatste zomerzon. Ze babbelden soezerig over ditjes en datjes, en soms over datjes en ditjes’.
En als je het over ‘ditjes en datjes’ hebt die juist ook belangrijk zijn: vriendschap, familie, natuur/klimaat, samenleving of eigen belang zijn onderwerpen die in het ‘Duistere Oord’ voorkomen. Een uitspringend verhaal met een maatschappelijk tintje dat je laat lachen over verdwijnen in gaten en familie Konijn die aan het uitpakken is. Een oord waar naast distels ook oranje wortels kunnen groeien. Jij bent niet de enige die belangrijk is, samenwerken geeft saamhorigheid. Een geweldige voorlezer dit verhaal of natuurlijk alles zelf lezen vanaf ong. 8 jaar.
Een compliment voor het opvallende stofomslag met goudopdruk en daaronder een evenzo prachtige illustratie op de harde kaft. Mark Burgess, Marieke Oele en Mat-Zet zorgden voor ontwerp en zetwerk van dit tijdloze bewaarexemplaar.
Verhalen van het Honderd-Bunders-Bos, een must voor de verzamelaar. Het is wéér genieten van begin tot eind door vertelplezier in taal, de humor, de verschillende onderwerpen per verhaal, de vrienden, de vele illustraties, de Woudkaart en vooral van de eigenwijze heerlijke Poeh-beer! Cadeautip.
Jane Riordan, Winnie de Poeh, Verhalen van het Honderd-Bunders-Bos, illustrator Mark Burgess, vertaler Annelies Jorna, Van Goor, 2024, 128 blz., 9789000392889
In 2021 werd ‘Er was eens een beer’ uitgegeven met zelfde opmaakt en tekst geïnspireerd op de verhalen van A.A. Milne en illustraties op de tekeningen van E.H. Shepard:
Jane Riordan – Winnie de Poeh, Verhalen van het Honderd-Bunders-Bos
