door Jimi is een muzikant. Samen met zijn band oefent hij regelmatig in een zaal vlak bij hem thuis. Achteraf drinken ze wat, waar natuurlijk zijn hond ook altijd bij is. Jimi is ook een dromer, dus dat hij op het vliegen van een vogel let die niemand ziet, of dat de vrouw na de oefensessie met de band hem ook als enige opvalt, is voor niemand iets bijzonders.
Vandaar ook dat hij haar volgt naar de kelder, waar hij er al snel achterkomt dat het eruit moet zien als een poetshok, door de dweil en de schoonmaakkar, maar die er allemaal nog gloednieuw uitzien. Waar is de kelder dan voor bedoeld? De vrouw vertelt hem dat zij terugkwam uit het verleden. Ze is nog aan het bijkomen, ze is daar drie jaar geweest, maar in het Nederland van 2018 is het maar… 3 uur later! Zoek werk, zegt ze tegen Jimi, zorg dat je geld krijgt. Anders kom je je tijd in het verleden niet door, maar let ook op: Je kunt niet twee keer in het verleden bestaan. En slechts een keer per jaar gaat de poort terug weer open… houd dus goed je ogen open om te ontdekken wanneer je terug komt!
Gewapend met deze half concrete, half vage adviezen klimt Jimi de trap naar het verleden op. Waar zal hij terechtkomen? Hij komt in New York, 10 september 2001. Al snel beseft hij dat ‘morgen’ 9/11 is! Hij probeert mensen in te lichten, denkend dat dat zijn missie is. Mensen lijken echter te denken dat hij óf gek is, óf ze horen hem helemaal niet. Wat nu? Jimi blijkt een andere missie te hebben, en die moet-ie ook nog eens heel snel ontdekken én uitvoeren…
De vriendelijke Mateo ontfermt zich over hem, Jimi weet wat geld te verdienen, krijgt bij Mateo en diens vriendelijke familie een plek om te eten en te slapen en dan! Dan is het 11 september. Als lezer snap je eerder dan Jimi wat zijn opdracht is, maar dat maakt eerder dat je Jimi aanmoedigt tijdens het lezen dan dat het het leesplezier vermindert. Want dat Tegenbosch kan schrijven, dat is weer eens bewezen met dit boek.
Tegenbosch weet verschillende thema’s aan te stippen in dit boek, Jimi is in transitie, zijn vader is overleden tijdens de vriendschap en de kracht van iemand leren kennen middels en kracht halen uit muziek. Wat ontzettend leuk is, is dat Tegenbosch dit boek weet te linken aan ‘de praktijk’, hij heeft namelijk een playlist in Spotify toegevoegd waarin je alle muziek kan luisteren die voor Jimi zo belangrijk is, maar ook onderdeel uitmaken van het verhaal omdat Jimi’s aanwijzingen in het verhaal in de vorm van muziek zich voordoen.
Ik vind het echt benoemenswaardig hoe Tegenbosch op een haast casual manier Jimi’s transitie heeft beschreven. Ik hoop dat we daar naartoe kunnen, dat iets normaal is en we het dus aan jongeren ook als normaal en volledig geaccepteerd kunnen aanbieden. Jimi’s dode naam wordt wel regelmatig genoemd en ik dacht dat dat een no-go was, maar in het verhaal komt het wel alleen voor als Jimi het zelf noemt. Ik denk dat op die manier Tegenbosch als het ware de regie bij Jimi heeft gelegd, en dat vind ik een goed en mooi gegeven. Ook seksualiteitsvragen zijn op een mooie, natuurlijke, doch knappe manier verweven in het verhaal.
Lang verhaal kort; ik heb genoten van dit boek. Het is geen boek dat ik zelf zou oppakken, omdat ik doorgaans niet zo hou van verhalen over tijdreizen et cetera. Toch heeft Tegenbosch me gepakt met dit verhaal en vind ik het een geweldig boek voor jongeren. Dit boek staat op de shortlist voor Beste Boek voor Jongeren 2024 en ik denk dat het nog een concurrentiestrijd wordt tussen deze en Jona welke zal willen. Ik denk wel dat het tussen die twee boeken gaat, ik ben benieuwd! Los van of het de prijs wint of niet, lijkt me dit een leuk en leerzaam boek voor jongeren op de middelbare school (en ook daarna).
Buddy Tegenbosch, Jimi Fender Johnson, Best of YA, 2023, 256 blz., 9789000388325
