door De nieuwe Van Leeuwen lees je in één keer uit. Gezien aantal bladzijden lukt dat zeker, maar nog meer door de schrijfstijl. Of om van die rotzak van een verteller af te zijn. Wat een hork die zelfingenomen, arrogante, achterdochtige, manipulatieve minkukel.
‘Mijn tafel’, het ‘Ik’ druipt eraf, het eigen gelijk. Wat is hier misgegaan, in een jeugd? Mist goed voorbeeld of tegengas?
De verteller heeft een vriendin, Zigi. Zij is violiste, hij kunstschilder. Zij is succesvol, heeft fijne collega’s in het orkest waarin ze speelt, spreekt af met een vriendin en drinkt gezellig koffie met de poetsvrouw. Hij is wars van ieder contact met ieder of wie er maar in zijn omgeving komt. Hij weet het altijd beter, maakt opmerkingen en buigt een voorval altijd om naar eigen voordeel of hoe je het wilt typeren.
Hij kleineert Zigi, laat haar op eieren lopen, zowat letterlijk, en controleert haar gangen. Hij handelt volgens vaste patronen, maar eist van haar ook een soort dwangmatig handelen, denk aan de twee wijnflessen. Intussen oogt hij voor de buitenwereld attent door cadeautjes voor haar of in zijn ogen iets liefs te doen of te zeggen, uiteindelijk altijd voor eigen gewin. Tegengas duldt deze narcist niet, van Zigi niet en ook niet van een professional.
Ooit had hij een eerdere relatie waaruit een dochter is geboren. Contact is er niet meer, toch wil hij haar opsporen. Iets wat een soort van obsessief wordt gepoogd. Je ziet een alcoholprobleem aankomen.
Is het dan alleen maar grimmig, vilein misschien, lezen? Nee, hoe Van Leeuwen een soort van humor er in weet te verwerken laat je af en toe zelfs glimlachen tijdens het lezen. De landbouwopbrengst op een broodje, een paardenstaart van een collega of zelfs het geluiddichte van een ruimte. Je gniffelt bijna om een dagenlange pleister.
Een nieuwe Van Leeuwen gaat mee. Dit keer zelfs direct na uitkomen. Een avond met ‘Ik dacht dat jij’ op de bank en het is dus uit. Gewoon omdat het zo goed is geschreven. In relatief weinig woorden wordt veel aangehaald waarover kan worden nagedacht. Wie durft dit in een leesclub/bovenbouw VO te bespreken?
Na het lezen is het interessant om ook de verschenen interviews/artikelen te lezen in Volkskrant, De Standaard, Parool, Trouw of NRC m.b.t. deze titel.
Joke van Leeuwen, Ik dacht dat jij, Querido, 2023, 136 blz., 9789021483023
