door Als je dit boek ziet, weet je gelijk: dit is bijzonder. Geen rots te zien op het omslag, laat staan van boven. Wel in letters in de titel. Geen felle kleuren en toch nodigt het minimalistische uit tot openen van dit dikke prentenboek.
Jon Klassen is o.a. bekend van ‘Ik wil mijn hoed terug’, ‘We hebben een hoed’ en ‘Deze hoed is niet van mij’. Ook in dit boek dragen de personages schildpad, gordeldier en slang een hoed, echter de verblijfplek is hier het onderwerp.
Het verhaal bestaat uit vier delen. In het eerste deel vertelt de schildpad dat hij heel graag bij de bloem staat en dat hij nooit ergens anders meer wil staan. Een steen ergens in het universum op de volgende bladzijde komt van boven. Het gordeldier komt aangelopen en vraagt wat de schildpad aan het doen is: ‘Ik sta op mijn lievelingsplek.’ Het gordeldier vindt het geen fijne plek, het gevoel is niet goed. Hij ziet een andere plek bij een plantje en gaat er even staan om te zien of het beter voelt. Vervolgens kunnen ze elkaar niet verstaan, ’JE BENT TE VER WEG.’ en komt even terug.
Zo gaat de conversatie op een droge humoristische manier verder. Wat voelt goed, wat voelt beter. Ze staan alleen. De een bij een bloem, de ander bij een plantje. Dan komt de slang erbij en stopt bij het gordeldier. De schildpad gaat overstag. Net op tijd. Ze staan met zijn drieën bij de plant. En dan valt er iets. Een rots.
Een rots: je kunt erop klimmen, erbij zitten en er is plek genoeg voor twee. Het wordt avond en ze bedenken hoe de toekomst eruit zou kunnen zien. Ze filosoferen wat en zien een compleet bos voor zich, daar bovenop die rots. Ze denken iets te horen, maar ook te zien. Is dat de toekomst?
In het laatste hoofdstukken gaat de zon onder in hun eigen tijd. De mooiste tijd waarin niets in de weg staat, maar nog steeds de goede eigen plek belangrijk is en niet iedereen alles kan horen. Dan ga je dichterbij de anderen staan. Net op tijd samen.
Een verhaal over vriendschap, onzeker zijn en een blik naar de toekomst gericht. De tekst bevat korte zinnen die veel uitdrukken. De mooie illustraties stralen rust uit en zijn ingetogen van kleur waarbij de enkele details veel uitdrukken door lichaamshouding en gezichtsuitdrukking van de dieren. Een prentenboek dat zeer knap in elkaar steekt en voor verschillende leeftijden anders geïnterpreteerd zal worden door de ingebrachte lagen. Een filosofische ‘wat als’ kan een mooie discussie teweegbrengen.
Een fantastisch mooi en ook grappig prentenboek dat door eenvoud in kleur en treffende woordkeuze opvalt en juist daardoor een prachtig doordacht verhaal is voor alle leeftijden.
Jon Klassen, De rots van boven, 2021, vertaler Edward van de Vendel, Gottmer, 96 blz., 9789025774493
