door Als je dit prentenboek openslaat zie je een beeld dat letterlijk opening geeft tot een verhaal. Is de beer op het omslag alleen, op het schutblad staat een compleet oerwoud aan dieren. Dieren groot en klein die in stille verwondering kijken naar één punt. Ze luisteren.
Het verhaal gaat verder op de titelpagina waar de krokodil en de haas genieten naast het muisje, de gans en de schildpad. Lianen schuiven open als toneelgordijnen. Dan ontvouwt zich de reden van het schouwspel. De zwarte beer beroert de toetsen van de piano met een gevoel voor verfijnd spel waardoor mooie klanken het bos vullen en de dieren met stomheid zijn geslagen. Behalve één die een ontspannen gaap laat horen. Dan ineens is de muziek klaar. De klep wordt gesloten. Beer wil alleen zijn.
Hoeveel en hoe vaak de dieren om ‘meer’ roepen, het brengt Beer niet op andere gedachten. De toetsen hebben vrij. De muziek is op. Hij wil zomaar niets doen, muziek maken komt later weer. Hij verstopt zich op een tak hoog in een boom. De stemmen blijven hem achtervolgen tot een enorme brul hem tot zijn schrik ontsnapt. Begrijpt niemand dat hij behoefte heeft aan alleen zijn of dat hij een eenling is in zo’n grote dierengroep?
Wie verder bladert ziet Beer ineengedoken op de grond zitten en nieuwsgierige ogen hem gadeslaan. Toch is er één die zich niets aantrekt van de massa en hem benadert. Een voorstel om juist hèm blij te maken: ‘ik wil je voorlezen.’ Hij twijfelt. Durft hij toe te geven dat hij dit eigenlijk best leuk vindt?
Bij een eerste blik op de inktafbeeldingen komen de woorden ‘poëtisch illustreren’ boven. Vervaagde schaduwen maken het geheel intenser, herhalende details geven een nuance. Een rood accent als het blad op het omslag en het boek zijn de rode draad doorheen het verhaal. En een plek. Daar waar op een heuvel hun gevoel van samen zijn met letters bijeen komt. Letters die je ook ontdekt op Zebra die zich laat lezen als een boek. Emotie komt goed tot uitdrukking in expressieve en ontroerende spreads. Er zijn vele oogjes te tellen en soorten dieren te ontdekken. Een speciale vermelding voor het doorlopende omslag en een schitterende eindplaat.
De tekst bevat mooie zinnen die je aanhaalt, terwijl de spreektaal voor interactie kan zorgen bij het voorlezen, maar ook een onderbreking van de betovering kan zijn. Woorden als gapen, sissen en fluisteren laten je vanzelf een andere toon aanslaan. Een berenbrul wordt geoefend. De laatste binnenkomende zin geeft stof tot nadenken, want hoe kun je nu samen alleen zijn?
Een werkelijk prachtig prentenboek met een melancholisch omarmend verhaal dat zich laat lezen als verbindende muziek in herkenbare momenten van terugtrekken en een nood aan begrip en liefdevolle aandacht. Vriendschap geeft kleur aan alles.
‘Beer is nooit alleen’ is voor alle leeftijden met illustraties die een expo verdienen.
Marc Veerkamp, Beer is nooit alleen, illustrator Jeska Verstegen, Leopold, 2021, 32 blz., 9789025882204
