door Enige tijd terug reed ik door een landschap waarover ik kan verhalen. Een landschap waarvan je de geschiedenis kent, waar je beelden van ooit ziet. Van voor een ruilverkaveling of toch die aangelegde betonnen weg en omhoog geschoten industrie. Het laatste laat je even zoeken waar dat ooit kronkelende weggetje liep, maar ijkpunten als een terp, een kerktoren, een fort, een resterend ornament en je verhaal gaat verder. Want waar bijv. een rij fruitbomen langs een rij huizen staat weet je een boomgaard. Of waar die kromming in een dijk is weet je die ooit zo machtige linden waarnaar een boerderij is genoemd. Een ander aspect zijn de plots grotere waterpartijen tussen landbouwpercelen schilderachtig omgeven door groen, ken je geschiedenis en je weet ook waarom daar relatief nieuwe woonhuizen en schuren staan, alle in eenzelfde bouw.
Al kijkend van dorp tot dorp zie je in gedachten mensen gaan, ‘de kunst van het verliezen’ komt hierbij in de buurt. ‘Gemis is niet dat er niemand is tegen wie je iets kunt zeggen, maar dat je niet langer door een specifieke ene begrepen kunt worden’.
Intussen vertel je over de slikwegen in november, een goederenspoor, een brand op zondagmorgen, een pauw de regen aankondigde, wilgenkatjes in het schot, de meeuwen achter een ploeg, een dijkje waarachter water bleef hangen tijdens de ramp, een slootje en brandnetelsoep, klavers langs een slaperdijk voor konijnen. Je ruikt, je ziet, je hoort en proeft. Of zoals Marjoleine Vos in deze Terloops het noemt: een landschap dat je kunt lezen.
Een landschap dat je niet ieder uur bereikt met OV. De wereld van nu, vlug en dichtbij heeft dat wel met alle winkel- en uitgaansmogelijkheden. Maar word je daar gekend in de super, je weet wel daar waar je tegelijkertijd ook een soort maatschappelijk werker bent, dat luisterend oor? Er gewoon tijd is en men een maaltje boontjes meegeeft.
Dit deeltje in de serie is veel, véél meer. Over beleving, het leven. Na de rondrit door het verhaalde landschap was de boekhandel open. Op de toonbank stond ‘Je keek te ver’, alsof het op mij wachtte om een herkenbaar verhaal prachtig terug te lezen.
Marjoleine de Vos, Je keek te ver – Terloops, Van Oorschot, 2020, 72 blz., 9789028210325
