door Dat had wel wat: een heel land vol met humeurige mensen. Een wijze uitspraak van Prinses Super.
Prinses Super woont in Jippie! Een land vol met (super)blije mensen. Dat is echt niet altijd leuk of handig als je zelf regelmatig humeurig bent. En hoe kan het eigenlijk dat er een humeurig iemand woont in een land met zoveel blijheid?
De drie verhalen over prinses Super zijn al eerder los uitgegeven, maar nu zijn alle verhalen gebundeld in een humeurig boek! Ik vond het een goed excuus om ze nog eens te lezen en te kijken of ik er dit keer humeurig van zou worden. Het antwoord zal ik je vast geven: nee, ik werd net zo vrolijk als de mensen uit Jippie. Dat is toch Super?!
Jippie! Een humeurig sprookje, deel 1
In het eerste boek maken we, logisch, kennis met prinses Super. ’s Ochtends superhumeurig en al die vrolijke mensen om je heen kunnen dan nog weleens averechts werken. Rond je tiende jaar is het normaal dat je al iemand vindt om later mee te trouwen, zodat je de komende jaren lekker buiten kunt spelen in plaats van je druk te maken met wie je de rest van je leven doorbrengt.
Ze krijgt een aanzoek van JORIS!!, maar is daar niet echt gelukkig mee. Hij is echt véél te vrolijk en houdt iets te veel van regenboogcupcakes. Ze heeft een maand de tijd om iemand anders te vinden, voordat ze toch aan JORIS!! vastzit. Na een uitleg van haar moeder over haar familiegeschiedenis begrijpt ze beter waarom zij humeuriger is: lang geleden trouwde een familielid uit de Jippie familielijn met iemand uit Grom. Bij haar zijn beide genen pas duidelijk zichtbaar.
Super besluit in Grom op zoek te gaan naar een andere huwelijkskandidaat. Met graag zingende Lakei Rolf gaat ze op pad naar iemand die ook weleens chagrijnig is en regen stom vindt. In Grom is alles echt grimmig en het glas altijd halfleeg. Dat blijkt wel in een herberg waar Super zelfs een poging doet om iemand blij te maken. Dat lukt met een glas lekkere perensap, maar na een paar slokken is het glas letterlijk halfleeg. Bijvullen heeft geen zin, want ja… het is toch binnen de kortste keren weer halfleeg.
Gelukkig gloort er hoop aan de horizon in het grimmige en weemoedige Grom, want in de molen van narigheid woont: Max! Hij lijkt niet helemaal zichzelf in Grom, hij is soms net iets te vrolijk. Anderzijds vindt hij ochtenden soms ook stom, net als vervelende klontjes in de jus en de kleuren kanariegeel en felroze. Het schijnt dat zijn ouders ook een Grommer en Jippiër zijn, iets met vervelende zingende muzikanten in Grom..
Een fijn en humoristisch eerste boek met leuke woordspelingen voor jong en oud, maar ook over alledaagse tegenstellingen om eens verder over na te denken.
Jippie! En de ridders van Hak, deel 2
‘De ridders zijn snel en de ridders zijn sterk, slopen is hun lievelingswerk.’
Op het verlovingsfeest van Super en Max komen de koningin en koning van Grom ook. Uiteraard niet om feest te vieren, want zoveel gezelligheid en vrolijkheid kunnen ze niet aan. Ze vragen om hulp van Super, want het dorp Triest is gesloopt en het volgende dorp is Ellende. Op zich is het al een trieste boel in Grom, maar dit is nu ook weer niet de bedoeling en opbouwen ho maar. Prinses Super wil de inwoners van Grom helpen dus vertrekt ze met Max en lakei Rolf weer naar het buurland.
Het Land van Hak was een land met aan de ene kant een meer en aan de andere kant het Hakgebergte. De hoofdstad is de Stad van Steigers. In Hak houden ze namelijk van slopen om vervolgens alles weer op te bouwen. De allerbeste slopers mogen bij de ridders van Hak.
“We zijn stoer, we zijn sterk,
slopen is ons meesterwerk.
We slopen oost, we slopen west,
en we zijn beter dan de rest!
Jeeee. Slopen!” – De Ridders van Hak
Na gedegen onderzoek in het Hakgebergte zelf komen Super en Rolf erachter dat de inwoners van Hak ook een beetje klaar zijn met het gesloop van de ridders. Net als de inwoners van het gesloopte dorp Triest, het aanzicht is dan ook best… triest.
Met een liedjesleger, regenboogcupcakes en madeliefjeskettingen vanuit Jippie en de ‘aardigheid’ vanuit Grom maken ze een plan om de ridders van Hak te stoppen. Door goed te luisteren, gebruik te maken van ieders talenten en haar superieure denkvermogen komt er een plan waar zoveel mogelijk inwoners tevreden mee zullen zijn.
Dat plan bestaat niet uit vechten, maar Super gaat het gesprek aan met Ridder Knal, de leidster van de ridders van Hak. Super laat zien dat je daar uiteindelijk meer mee bereikt dan een fysieke strijd. O ja en als je op een kistje/verhoging gaat staan, luisteren mensen nóg beter!
Een heerlijk tweede verhaal om te lezen met een lach op je gezicht. Het mooie is dat het boek meer is dan grappig. Mooie en goede onderwerpen worden beschreven zoals bijvoorbeeld het uiten van emoties.
Jippie! En de Onderwaterpiraten, deel 3
Super en Max krijgen van juf Eugenia muzieklessen. Hmpf. Max vindt het daarentegen wel leuk en blijkt een muzikaal talent te hebben. Een reden voor de ouders van Super om een nieuwe feestdag te bedenken: Tromgeroffeldag! Jippie, leuk! Hmpf.
Max bedenkt dat hij de muzikaliteit niet van zijn moeder heeft, zij is een rasechte Grommer en dus is muziek pertinent onzin. Het enige wat hij weet is dat zijn vader Felix heet, uit Jippie komt en liedjes schrijft. Het is verdrietig dat zijn vader nooit is teruggekomen naar zijn moeder en geen enkele brief heeft beantwoord van haar. Als enig vrolijke jongetje in Grom was hij toch niet moeilijk te vinden?
Op de teruggekomen brieven staat in een ander handschrift geschreven: Mannie, grote liefde van Felix – in de stad Ellende en Felix – ergens in Joepie. Van wie is dat handschrift en woont Felix in het dorp Joepie? Weet Felix eigenlijk wel van het bestaan van Max?
Super en Max besluiten om de route van Felix te volgen in de hoop hem te vinden, maar dan 11 jaar later. Ze hebben tenslotte negen dagen vakantie en juf Eugenia is op vakantie naar het eiland van de Onderwaterpiraten. Superblije lakei Rolf vergezeld hen uiteraard op hun reis. Super weet nog niet of ze daar ook superblij van wordt, want iemand die zelfs bomen begroet en leuk vindt? Hmpf.
Hun avontuur start in Joepie, Felix vinden ze er niet maar wel zijn ouders Jula en Joop, de opa en oma van Max. Het laatste bericht van Felix is 11 jaar geleden verstuurd, een kaart uit Vrolijkheid aan Zee. Na een ontmoeting met andere familieleden van Max onder het ‘genot’ van regenboogspaghetti reizen ze de volgende dag verder. Het irriteert Super dat de familieleden het niet erg vinden dat ze al 11 jaar niets van Felix hebben gehoord. ‘Nou kwijt, kwijt… Hij is gewoon ergens waar wij niet zijn.’ Volgende locatie: Vrolijk aan zee en het eiland van de Onderwaterpiraten.
‘Wat is dit toch een stom eiland. Iedereen praat onzin en overdrijft alles, het gras is geverfd, de koningin hielp ons ook al niet en niemand kan ons gewoon eens antwoord geven.’ De humeurige Super had het niet beter kunnen verwoorden over deze stoerdoeners, opscheppers en aanstellers die niet eens onder water leven, hmpf. Oplettend als Super en Max zijn, ontdekken ze het geheim van de Onderwaterpiraten. En misschien nog wel meer.
Niet alleen maar grappen en grollen in dit deel, wie verder leest/denkt ziet ook dat het gaat over het missen van een ouder en niet weten wie die ouder is. Waar kom je vandaan en welke talenten/karaktereigenschappen heb je van die persoon meegekregen?
Ria schreef al eerder over dit derde deel.
Conclusie
Super humoristisch, supergoede en superleuke woordspelingen, maar ook wijze lessen. De landen Jippie en Grom staan tegenover elkaar met hun (overdreven) optimisme en (overdreven) pessimisme. Door samen te werken of samen op te trekken kun je ver komen. Emoties en gevoelens kunnen in de drie delen als zwart-wit gezien worden, maar Super en Max laten zien dat het prima is om beide te hebben én te uiten. De inwoners van Jippie zijn goed om alles wat naar is om te zetten naar iets positiefs en de Grommers zijn goed in het bedenken/uitspreken van problemen, soms ook wel realistisch.
Het is een Superbundel over Super en Max. Ik ben Supertevreden en Maximaal blij na het lezen van deze bundel. De illustraties van Annet Schaap dragen daar zeker aan bij. De schrijfstijl van Rooseboom is vlot en hetgeen vooral fijn is, is dat bepaalde onderwerpen/boodschappen er niet te dik bovenop liggen, maar op een zeer prettige manier verwerkt worden in de verhalen.
Een bundel voor iedereen. Om zelf te lezen, om voor te lezen of voorgelezen te krijgen en vooral om nog eens een keer (voor te) lezen.
O ja, nog even over de schrijfwijze van de naam van JORIS!!, die klopt: zijn ouders waren nóg vrolijker dan de rest van de inwoners en van enthousiasme schreeuwde vader de naam JORIS. Zijn moeder vond dat hij meer dan dat verdiende en JORIS! was beter. Het werden uiteindelijk twee uitroeptekens (ze wilden er 10, maar er kwam bezoek binnen 😂).
De naam Joris is sindsdien nooit meer hetzelfde in mijn hoofd…… Met dank aan de auteur! Mocht je de bundel niet willen lezen vanwege de avonturen, dan kan je het altijd nog lezen ter inspiratie van naammogelijkheden. Of juist niet, Ramp en Rot zijn misschien toch niet echt fijne namen.
Sanne Rooseboom, Jippie! Drie humeurige avonturen, illustraties Annet Schaap, Van Goor, 2024, 400 blz., 9789000388752
