Astrid Lindgren – Mio, mijn Mio

Lang, lang geleden bestond dit sprookje al, geschreven in 1954. Het kan zijn dat je het jaren terug hebt gelezen. Verschillende bewerkingen later komt dit verhaal uit een ver land weer op je pad en verdwijn je opnieuw in het donkerte van het Dode Woud alsof je het nooit hebt gelezen.

Het betoverende omslag en de wonderlijke illustraties van Johan Egerkrans geven je deze ervaring. Je slaat het boek verwachtingsvol open en leest over Bo, voluit Bosse Vilhelm Olsson. Een weesjongen die de enige plezierige momenten met zijn vriend Benka beleeft. Tante Lundin van de fruitwinkel is ook aardig. Zij geeft hem op een dag een appel en vraagt hem een brief te posten. Een spannend en magisch verhaal begint.

‘Aan de koning
Het Land in de Verte
Degene die je zo lang hebt gezocht, is op weg. Hij reist door dag en
door nacht, en hij draagt in zijn hand het teken, de gouden appel.’

Eenzaam zittend op een bankje verschijnt plots een geest in het Tegnérpark in Stockholm. Een geest uit een fles die vertelt dat hij uit ‘het Land in de Verte’ komt, ziet een teken en roept uit: ‘Jij bent degene die de koning zo lang heeft gezocht!’ Ze reizen in volle vaart door dag en nacht naar een andere wereld. Naar het ‘Eiland met Groene Weiden’. Bo ontmoet zijn vader, de koning. Na negen jaar herkent hij Bo meteen: Mio, mijn Mio.

Bo ontmoet Jum-Jum, zijn nieuwe beste vriend. Een wit paard met gouden manen verschijnt, er is een rozenhof en zwevende witte vogels. Eén zwarte vogel, Treurvogel, zingt bovenin een zilverpopulier een pijnlijk mooi lied. De vrienden gaan naar herdersjongen Nonno die voor hen fluitjes snijdt van een wilgentak. Bo die steeds meer Mio wordt, hoort van een dreiging. Hij lijkt er als enige niet vanaf te weten: wrede Ridder Kato.

In een verhalende meeslepende stijl lees je over dromenstof, een zilveren lepeltje, een fluisterende put, brood dat honger stilt, spionnen en betoverde vogels, een holle stam, een donkerste berg en de Zwaardensmeder. Mio ontmoet tal van personages en telkens moet hij horen: ‘Jij weet zo weinig, Mio.’ De enge zwarte burcht bij het Dode Meer komt in zicht. Wie zit er gevangen?

Het thema goed en kwaad in ‘Mio, mijn Mio’ is van begin af aan duidelijk in dit bijzondere sprookje. In het begin kun je herhaling ervaren, de vertellende ik-persoon kan als ‘en toen’ overkomen, totdat je al dan niet hardop gaat voorlezen. In enkele ogenblikken beland je bij de Brug van Morgenlicht naar het Land aan de Overkant van het Water. Een verhaal waar je steeds meer van gaat houden, de opbouw is er inherent aan met alle eigenschappen en emoties als moed, verlangen, doorzettingsvermogen, vertrouwen, angst en bovenal vriendschap, liefde en een thuis hebben.

De fascinerende kleurrijke illustraties, veelal paginagroot of uitgelichte details, vertellen en dragen mede het verhaal. Ze zijn van indrukwekkend tot lieflijk, van koud en eng tot warm en mooi.
De vertaling is van Saskia Ferwerda en ook nu aangepast aan deze tijd.
Een prachtig cadeau-exemplaar. Een klassieker vol sfeer en magie om voor te lezen vanaf 7/8 jaar en zelf te lezen vanaf ong. 9 jaar.
Eenmaal deze uitgave van Mio gelezen en bekeken, vergeet je het verhaal nooit meer.

Astrid Lindgren, Mio, mijn Mio, illustrator Johan Egerkrans, vertaler Saskia Ferwerda, Ploegsma, 2022, 160 blz, 9789021681214