door ‘Soms is de prop in mijn keel klein.
Soms is hij er niet.
Heel soms is hij reusachtig.
Nu is het heel soms’
Schrijnend en verfijnd tegelijk.
Bijzonder, mooi, passages die om herlezen vragen, je leest zoveel meer, rake observaties, kippenvel, een glimlach.
Je wenst voor ieder kind een warm thuis, een thuis waar je gezien wordt. ‘Zolang ik hier zit, ben ik nergens.’
Je voelt een tweespalt. Een gezond-heel-hart-kind en een kind met een half hart. Het gevoel en de zorg. Hoe. Alleen. Niet. Wie. Samen.
Een lach die je van vroeger hebt liggen wordt nog mooier als half horen ook al mooi is.
De passage: ‘Het woord Sorry schrijven is niet moeilijk. Het woord er mooier uit laten zien, dan gewoon maar een woord, dat is lastiger.’, lees ik bij het zachtjes sluiten van het kleinood nog een keer op de fraaie achterkant.
Vanavond bij helder weer kijk ik naar de maan en zal ik dan een vederlichte verschijning zien?
Bianca is voorlopig nog niet uit mijn hoofd weggebonjourd.
Lees dit, neem tijd, maak kennis of lees ook deze Moeyaert. Af en toe kom je parels tegen.
Achterflap:
Bianca is een meisje met een gebruiksaanwijzing, vindt haar moeder, die al genoeg te stellen heeft met zorgenkind Alan, Bianca’s broertje. Bianca is onhandelbaar. Dat zegt haar vader. Hij is met ‘zijn Cruz’ naar een woongroep verhuisd en heeft zijn dochter liever niet elk weekend op bezoek.
Bianca is merkwaardig, zegt Billie King, Bianca’s favoriete actrice. Op een warme middag in augustus zit ze zomaar in de woonkamer een kopje thee te drinken.
Bianca zelf weet niet goed hoe ze zich voelt of hoe ze haar gedachten stil moet krijgen. Het liefst zou ze bij niemand horen. Maar vandaag, met Billie King in de buurt, wordt ze opeens duidelijker dan ooit en geeft ze een nieuwe betekenis aan onhandelbaar.
Bart Moeyaert, Tegenwoordig heet iedereen Sorry, illustrator Jang Myeong , Querido, 2018, 128 blz, 9789021415154
