Dolf Verroen – Droomopa

Dit ontroerende verhaal las ik afgelopen weekend. Bijzonder. Mooi.
Een verhaal dat in deze dagen rond kerst nog meer binnenkomt. Er ook bij hoort en je laat beseffen hoe warm het is als je wel samen bent.

Thomas logeert regelmatig bij opa en oma. Opa vertelt vaak dromen aan Thomas. En dan ineens is opa er niet meer, niet meer echt, in een weekend dat Thomas er logeert. Opa droomt niet meer.

Thomas weet niet hoe het verder moet. Boos, verdrietig, verwarring, hij hoort als kind er niet bij op dit moment, wel is daar zijn vriendje Omar. Hij weet niet meer hoe opa eruit zag. Thomas denkt terug aan opa zijn dromen. En dan ineens droomt Thomas zelf, de bijzondere illustratie van de omslag.

Zonder teveel prijs te willen geven van het verhaal en over de illustraties: de gekleurde tekeningen bevatten de dromen. De zwart-witte de gedachten, de onmacht, het verdriet, het eenzame gevoel waarbij het rode petje van Thomas opvalt en de sjaal van opa een rol speelt.

Dolf Verroen, Droomopa, illustrator Charlotte Dematons, Leopold, 2018, 48 blz., 9789025876524