door In Hotel de Hondenbrok wonen heel veel verschillende hondjes. Dat zie je al op het schutblad. Honden met lange oren, krulletjes, grote tanden, een vlek bij het oog of juist met een heel kort snoetje. Een van de honden is Binkie. Met Binkie is niets speciaals, hij is gewoon – ertussenin.
De honden juichen altijd als er een hond wordt geadopteerd uit het hondenhotel. Natasja de poedel wordt meegenomen door een vrouw die… ja dezelfde haardracht als Natasja ambieert. Bordewijk is zo groot en zwart en glad, die mag zelfs zelf kiezen met wie hij mee wil. Of Tesla, die slingert de stekker aan boord en vertrekt naar een groot en deftig huis. Maar Binkie? Binkie niet. De mensen willen liever een hond met speciale eigenschappen of die bijzonder zijn door een missende poot, vooral geen gewóne hond!
Zelfs de baas van het hondenhotel wil Binkie niet. Alle honden zijn geadopteerd en zij gaat naar het Rusthuis voor Gepensioneerde Hondenpensionhouders waar geen honden mogen komen. Tot overmaat van ramp vertelt ze dat het hondenhotel een kattenhotel wordt! Nee, niet eens een kattenhotel, maar het Huis van Bewaring voor krabbende katers!! En daar moet Binkie zich tussen gaan bewegen? Binkie kan zijn oren niet geloven. Totdat…
Boeken van Bette Westera en Barbara de Wolf zijn gewoon al-tijd goed. Er zitten zulke leuke woordgrapjes in het toegankelijke verhaal, die niet per se begrepen hoeven te worden voor de jongste lezer, maar een erg leuke toevoeging zijn voor de voorlezende volwassene. De prenten zijn heel expressief en creatief. De Wolf kan in haar collagetechnieken bijv. vachten zo overbrengen alsof je ze echt kunt voelen en kan karakters presenteren zodat je in één keer doorhebt hoe ze zijn. Westera is een zo geweldige taalspeler waarbij je begrippen, tegenstellingen of synoniemen en emoties als vanzelf soepel voorleest en daardoor een boodschap er niet te veel bovenop ligt. De naam Binkie voor het hondje is vast ook niet zomaar uitgezocht.
‘Een heel gewoon hondje’ geeft in alle eenvoud sterk weer dat niet alles merk of model hoeft te zijn om mooi of lief te zijn. De makers laten treffend zien en lezen dat mensen veelal alleen heel mooie of zielige dieren willen en de ‘gewone’ dieren daarom vergeten worden. En vooral: adopt don’t shop, dus niet alleen puppy’s zijn lief of rashonden zijn bijzonder, maar ook dieren uit een asiel, het hotel, willen graag een huis, verdienen liefde en kunnen gewoonweg fijne huisdieren zijn.
Omgekeerd geeft ‘Een heel gewoon hondje’ aan dat je je zelf mag accepteren en waarderen om de eigenschappen die je hebt en hoe je er volgens de ‘norm’ gemiddeld uitziet. Juist dat maakt jou dan speciaal, echt gewoon bijzonder.
Het is bijna ontroerend hoe Binkie zijn plaats vindt, maar waarom is dit lieve hondje zo bang voor ‘krabbende katers’ die in de ‘Kattenbak’ kwamen wonen? Een andere vraag kan zijn: waarom mogen er geen honden komen in het rusthuis voor Gepensioneerde Hondenpensionhouders komen? Of waaraan kun je zien waarom deze mevrouw van het hondenhotel niet meer voor alle honden kan zorgen? Zelfs kun je bespreken wanneer of wat zielig is zoals de hond Sjakie. En hoe zou jij reageren als jij nooit wordt gekozen? Want wat is bijzonder en wat is gewoon leuk? De levendige illustraties vertellen heel veel.
De overgang van ‘Hotel de Hondenbrok’ naar ‘De Kattenbak’ wordt niet als zodanig genoemd. De verbouwing zie je plaatsvinden in de bedrijvige illustratie en door een ander gevelbord. Wat eerst een bot was, is nu een vissengraat. Hiermee wordt het belang van goed de schutbladen bekijken ook onderstreept. Of kijk eens naar het titelblad waarop dit gewone hondje net het hoofd boven water houdt? Net als vele andere honden zwemt en graag met een tennisbal speelt? De bal die je herkennend terug kunt zien. Bij de ombouw van hond-naar kat-huis kun bouwmaterialen benoemen en bij de verhuizing je afvragen waarom het hondje zich verstopt heeft. Als hij angstig is, is de plaat donker van kleur, als de situatie (nog) vertrouwd is er volop kleur.
Overigens is het samenspel tussen taal en plaat ook goed te zien door hoe iets wordt uitgelegd zonder een lang verhaal in woorden erbij te vertellen. Het verschil tussen hotel en huis van bewaring kun je opmerken door het open en gesloten karakter van gebouw. Of hoe een woord als verhuizen wordt verbeeld kun je ook opmerken.
Natuurlijk is dit boek zoals alle andere van Barbara de Wolf voor creatieve ideeën inzetbaar, als ook bij talige opdrachten je ieder boek van Bette Westera ter hand kunt nemen. Het is genieten van dit tijdloze verhaal dat dit gewone hondje vertelt, om keer op keer te bekijken en voor te lezen.
Een geweldig doordacht boek waarin naast acceptatie ook afscheid en missen centraal staat naast dat er voor ieder een kans is op een gewoon fijn leven als iemand voor jou kiest in alles zoals jij bijzonder bent.
Een breed inzetbare aanrader vanaf ong. 4 jaar.
Bette Westera, Een heel gewoon hondje, illustrator Barbara de Wolf, Gottmer, 2024, 40 blz., 9789025778880
Meer van Barbara de Wolf op deze website:
Bette Westera & Barbara de Wolf – Hidde Haan vloog naar de maan (Gottmer)
Barbara de Wolf – Een beetje van alles (Ploegsma)
Marjet Huiberts – Een olifant in de bus (Gottmer)
Stefan Wolters & Barbara de Wolf – De Nietsmachine (Ploegsma)
Barbara de Wolf – Kleintje (Ploegsma)
Tamara Bos & Barbara de Wolf – Duizend vissen in de zee (Luitingh-Sijthoff)
