door In deze versie van de Medusa wordt het verhaal van Medusa verteld. Een nieuwe hervertelling, door de ogen van vrouwen. Vrouwen, monsters, dingen. Of… gewoon vrouwen? Vrouwelijkheden? Nathalie Haynes benadert in navolging van onder andere Miller, Barker en Saint op een hedendaagse en originele manier het concept monster, vrouw en vooral: Medusa.
Medusa wordt geboren als kind van twee zeegoden en is het zusje van twee oudere Gorgonen, Euryale en Sthenno. Gorgonen zijn wezens met slagtanden en vleugels. Op een dag bij hen achtergelaten door hun ouders, maar toch is ze anders. Medusa is namelijk niet onsterfelijk. Ze groeit op, maar als ze op een dag iets vreselijks meemaakt in de tempel van Poseidon, door Poseidon zelf, start een domino-effect van mensen die iets willen. Van haar, van Poseidon, van elkaar. Poseidon moet gestraft worden, vinden de nimfen. Medusa’s hoofd moet eraf, vindt een koning. Een moeder moet beschermd, vindt een kind van Zeus. Dat kind moet weer worden beschermd, vindt Zeus. Een meisje moet worden beschermd vindt … Nouja. Een verhaal van een écht Griekse mythe, waarin alles met elkaar verweven is en de hoofdrolspeler van het verhaal vaak het slachtoffer wordt in alle verhaallijnen.
Het boek is heel leuk om kennis te maken met Griekse mythologie, om te leren hoe mythes geen losstaande verhalen zijn, personages in meerdere mythen terugkomen en waarin de karakters van veel voorkomende mythen echt naar voren komen. Wel is aan te raden om de namen af en toe op te zoeken, omdat de namenlijst niet alle personages omvat. In het begin zijn het erg veel (nieuwe) namen. Na een paar hoofdstukken is het verhaal wel goed volgbaar, en is het voorkomen van vele karakters soms ook opgelost met herintroducties.
Het boek is opgedeeld in vijf delen, waarin er sprake is van meerdere vertellers. Allen zijn gerelateerd aan het verhaal van Medusa, hoe zij is geworden wie ze is, of hoe het kwam hoe anderen op haar reageerden. Ik vind de schrijfstijl van Haynes erg fijn om te lezen, op de momenten dat ze het verhaal vertelt, zuigt ze de lezer helemaal mee.
Daarentegen word je als lezer regelmatig aangesproken in het verhaal, dit is iets waar ik persoonlijk geen fan van ben en wat me weerhield om verder te lezen, omdat ik vanwege het aanspreken continu uit de verhaallijn werd getrokken.
Al met al weer een fijne mythologische hervertelling waar ik ondanks een paar kleine kanttekeningen lekker in heb gelezen.
Nathalie Haynes, De blik van Medusa, vertaald door Frits van der Waa en Henny Corver, Meulenhoff, 336 blz., 9789029097550
