Leo Timmers – Het monstermeer

Drie effen gevederde eenden en Erik op weg naar het meer. Het méér? Daar waar een monster huist? De in bekend kleurenverenpak gehesen Erik vertrouwt de boel niet helemaal. Witte eend staat als haantje de voorste op die keientoren te balanceren en dan ook nog naar het meer waggelen waarover allerlei wordt beweerd? Erik lijkt te beseffen dat de zwemruimte in het vijvertje voor vier grote eenden weinig uitdaging biedt en sluit toch aan.

Met trillende pootjes plonst ook hij het meer in waar men zegt zich alleen saaie vissen en kikkers ophouden. De andere drie eenden roepen met gesloten ogen naar de ongelovige Thomas: ‘Geloof ons maar!’ alsof ze om blind vertrouwen vragen. Maar dan. Erik neemt een hap lucht en duikt tòch even onder water. Wat hij dan ziet gaat aan zijn voorstellingsvermogen voorbij. Wat een monster vol tierelantijnen! Terwijl het drietal geruststellend kwakend doorzwemt, gaat Erik met Monster mee naar zijn leefwereld vol herkenbare voorwerpen.

Het kijkplezier start direct op het nieuwsgierig makende omslag. De verschrikte kikker en kleurrijke vissen laveren tussen de letters als voorbode voor de bijzondere onderwaterwereld waarin zij leven. Op het schutblad zie je papieren parapluutjes die lijken op de uiteinden van de titelletters of zijn het toch monsterattributen? In strak gekozen kleurstelling en beknopte tekst ontrolt zich een fantastisch verhaal over angst, vooroordelen, vertrouwen, ontdekken en verbeelding. Emotie en gedrag hieromtrent is goed af te lezen aan houding en blik van de personages.

Hoe hoger de waterspiegel hoe groter Timmers zijn fantasie op de loop laat gaan in een wereld vol vreemdsoortige creaties. Ze hebben hun eigen stad gebouwd met wat lijkt het dumpafval van de mens. Een link naar milieu en stijging van het water zou kunnen worden gemaakt. Of zo kinderen zullen opmerken: de wereld van de eenden wordt kleiner en de leefwereld van de meer-dieren verruimt zichtbaar. De enorme uitklapplaat is in deze context ook één groot ontdekfeest. Heb jij al eens een vis zien basketballen? Of een inktvis drummend met keukengerei voortbewegend op een eenwieler? Een schip verdwijnt onder alg, er is lichtreclame, er groeien al plantjes in olievaten en ze hebben tuingereedschap voor onderhoud. Dit meer is een jarenlange verzamelplaats waar fantasie welig tiert.

Een leuke tip kan zijn om één van de verhaalperspectieven af te dekken en een kind aan de hand van alleen de eenden of enkel de fantasiewereld in eigen woorden het verhaal te laten vertellen. Dit op een lang vel papier uittekenen en of laten bedenken wat zij onder de waterspiegel zouden situeren kan een vervolg zijn. Voor verdieping de vraag: is iets eng als je het niet kunt zien? De interactie zal volop aanwezig zijn tijdens het voorlezen, want kinderen merken Monster eerder op dan eend Erik. Vinden zij de onderwaterfiguren dan nog eng? Net als Erik die bij het woord ‘monster’ iets heel angstaanjagends verwacht maar als hij het ziet lijkt het alles mee te vallen ondanks dat Monster er wel wat vreemd uitziet. Hoe je eruit ziet hoeft niets te zeggen over je karakter en je zijn, kan zelfs uit dit fantastische prentenboek als gedachte worden meegenomen in de echte wereld.

Als de anderen met een luide uitroep ontdekken dat Erik is verdwenen, schrikt hij zich een hoedje en schiet pijlsnel omhoog terug in de realiteit. Vol zelfvertrouwen geeft hij antwoord op de vraag of er een monster is in dit meer. Vertelt hij de waarheid? Eend beleeft door één zwemommetje een avontuur in persoonlijke groei.

Prachtig doordacht zowel serieus als geestig prentenboek in fantasie, emotie, gedachten, interactie, vormgeving en ontzettend veel kijkplezier! Leo Timmers geeft kinderen boek voor boek rijkdom in beeldtaal.

Leo Timmers, Het monstermeer, Querido, 2022, 40 blz., 9789045127965