door Om met de deur in huis te vallen: geweldig deze Hanna en Hamza! Zoveel onderwerpen en emoties en dat in een verhaal voor beginnende lezers. Het is dan ook een tijgerlezen.
Schotveld weet direct de juiste toon te zetten. In enkele trefzekere woorden heb je na drie bladzijden met ruime bladspiegel al het idee dat je deze twee kinderen en hun omgeving kent. En dan moet hoofdstuk 1 nog beginnen. Dat de vlotte tekst en frisse illustraties van Arevik d’Or elkaar ondersteunen is understatement. Want echt deze spreken ook gelijk aan. Minimalistisch in kleur en details vertellen die ontzettend veel. Emoties zijn af te lezen aan mimiek en houding en dat in enkele lijnen.
Een samenspel van beide, de lezer wordt vragen gesteld, kijkt en krijgt informatie bijv. ‘Zie je dat balkon op de vierde verdieping vol met planten?’
Hanna woont in de flat onder Hamza. Ze zijn boven-onderbuur, beste vrienden en zitten in dezelfde klas. De ene woont alleen met haar moeder, de ander met meer.
Hanna is impulsiever, welbespraakt en neemt het voortouw, Hamza is bedachtzamer want met Hanna weet je het nooit. Ook de dag niet als Hanna’s vader ’jarig’ is, want wat moet hij dan zeggen? ‘Hij zit in een fotolijstje.’ Hanna’s moeder is die dag somber. Hanna weet een oplossing en daar gaat zij, met Hamza, even voor zorgen. Een nieuwe man moet er komen, want dan is haar mama niet meer zo verdrietig. Opgelost!
Het duo gaat op weg, kijken uit bij het oversteken en ontdekken meneer Beer van de kiosk in een boom. ‘Wepsen’ zijn heel goed voor bloemen en zo en doen verder niets, maar meneer Beer komt wel op de thee! – Een naam wordt fonetisch in de tekst verwerkt en het begrip lang kan voor grote mensen anders zijn dan voor kinderen.
Volgende pogingen leert Hanna waar ze op moet letten en hoe ze iets moet vragen wil ze een plan laten slagen. Intussen leer je haar steeds beter kennen. De meester bijv. kan vragen wat hij wil maar als zij niets wil antwoorden, lees je: ‘Een baksteen is nog spraakzamer dan jij.’ Een flapuitje is ze ook of ietwat ondoordacht wat gelijk haar jonge leeftijd prijsgeeft. Ze denkt zowel een agent als een brandweerman door een bijzondere actie op te laten draven, ze wil zó ontzettend graag dat haar moeder weer blij is! Hamza wil haar echt wel helpen maar haakt af. En dan hoort ze dat de meester ook nog op bezoek omdat hij zich zorgen om haar maakt. Waar bemoeit hij zich mee?
Grappige en spannende momenten in dit doordachte verhaal. Hanna leert vooral dat je sommige dingen niet kunt forceren, en zeker de liefde niet of dat die ineens wel vlam kan vatten. Herkenbare situaties wisselen zich soepel af met op hol geslagen enthousiasme en fantasierijke ideeën van Hanna. Het duo ervaart dat een meester ook een leven heeft buiten school, een bak lego ligt heerlijk omgekieperd, er is een prettige sociale omgeving, kinderen betalen nog met fysiek geld, mogen alleen op pad en gaan zelf om een boodschap.
Mooi is dat Hanna na een gesprekje met haar moeder begrijpt dat het samen ook gezellig kan zijn en het duidelijk is dat Hanna zich zorgen maakt als moeder verdrietig is.
Hanna leert veel in korte tijd. Ook dat zoeken ineens om kan slaan in vinden. Hoe bijzonder is het dat je eerst alleen met je moeder aan tafel zit en even later aan een tafel vol nieuwe mensen.
Een aanrader voor veel kinderen deze Tijgerlezendeel. Toegankelijke taal met humor en kleurrijke heldere illustraties. Een verhaal met inhoud, herkenbare en serieuze elementen die rijkelijk omlijst zijn door illustraties in een stijl waar kinderen zo van houden. Meer van dit is zeer welkom!
Janneke Schotveld, Hanna en Hamza, illustrator Arevik d’Or, Querido, 144 blz., 9789045130460
Wie meer voor beginnende lezers zoekt?
Starten met lezen is geweldig!
** recent toegevoegde onderaan het stuk
