door De illustratie op het omslag ademt een nostalgische sfeer uit klassieke kerstverhalen. De standaard kerstkleuren rood en groen met daarbij details in goudfolie en natuurlijk de kerstboom versterken het bijpassende gevoel.
‘Het was kerstavond en Theo was aan het vechten met een kartonnen doos.’ Een doos waarin kerstversieringen zitten voor de boom die nog moet worden opgetuigd. De ouders zijn niet thuis en de oppas slaapt. Theo voelt zich alleen en dan is de helft van de oude versieringen ook nog kapot. Behalve onderin, daar komt hij vier bijzondere wat krakkemikkige figuren tegen. De onbekende oppas zorgt niet voor het eten, helpt de boom niet versieren en het is koud in huis. Er is niets aan zo alleen op kerstavond en triestig zit hij bij het raam. Plotseling ziet hij een vallende ster, eentje met knipperende rode en groene lichtjes.
De vallende ster laat hem denken aan wat zijn vader altijd zegt: ‘als je iets wenst, moet je het met je hele hart doen.’ Hij zegt zijn wens zelfs hardop: ‘Ik wens dat iemand bij me kon zijn. Dat ik niet allenig ben.’ Ineens hoort hij geritsel in de boom. De vier figuren, de engel, het hobbelpaard, het blikken soldaatje en het roodborstje komen magisch tot leven. Ze praten met Theo en zeggen hem dat ze ‘wakker zijn geworden om alles te doen waar jij zin in hebt.’ Theo mag kiezen. Een wonderlijk betoverend avontuur volgt met oude vriendschap, sprankjes hoop, liefde en een warme lach.
Een verhaal waarin een mix van fantasie en werkelijkheid zoals je kent uit boeken en films en toch net weer anders door de versieringen die een eigen rol spelen. Het roodborstje dat bij de vertrouwde oppas die een keertje thuis wilde blijven zangles krijgt, de engel die door achtergelaten veren van vogels die naar het zuiden gingen nieuwe vleugels krijgt en vliegensvlug tussen de sterren verdwijnt. Het blikken soldaatje dat eigenlijk een tamboer is zoekt een lief en komt in een stal terecht, maar het hobbelpaard neemt de benen voor het zoete goede einde.
De mix van realiteit en fantasie die de lezer kan kennen uit Katherine Rundells jeugdboeken kom je ook in ‘De kerstwens’ tegen. Het verhaal en de illustraties sluiten uitstekend op elkaar aan.
Op de geweldige sfeervolle illustraties van Emily Sutton is enorm veel te zien. Door de vele details zie je telkens weer iets nieuws en overal is de kerstsfeer doorgevoerd. Op de dubbele plaat in het bos zie je verschillende kleine dieren, in de gezellige woonkamer bij de vaste oppas mevrouw Goodyere kom je andere dieren tegen en de laatste dubbele illustratie is vol en kleurrijk in een wensvervullende kerstsfeer.
In de tekst komen enkele woorden voor die weinig toevoegen aan het verhaal of je zelfs uit de sfeer halen. Dat Theo nog kleiner is komt bijv. al naar voren uit het nog niet foutloos kunnen spellen van bepaalde woorden en de mededeling dat het koud is kan volstaat zonder de ‘tussen haakjes’ toevoeging dat hij niet bij de thermostaat kan. In de laatste zinnen wordt onnodig een land genoemd dat je als voorlezer ook of juist kunt weglaten waardoor de magie blijft bestaan. Ook deze Rundell is weer fijn vertaald door Jenny de Jonge. Extra aandacht voor het omslagontwerp dat mede door Marieke Oele is gemaakt mag er zijn, alsmede voor het verzorgde erg mooie binnenwerk van haar hand.
Een wens, een boodschap en een dosis fantasie die je een met een glimlach laat lezen. Een verhaal dat de basis kan zijn voor een warme kerstfilm. Leg het boek onder de boom, lees het voor en misschien zie je ook een vallende ster zodat je een wens mag doen. Ga op avontuur in dit beeldende sprookje van Rundell.
Vanaf ong. 8 jaar zelflezen, voorlezen kan altijd!
Katherine Rundell, De kerstwens, illustrator Emily Sutton, vertaler Jenny de Jonge, Luitingh-Sijthoff, 2023, 64 blz., 9789021042343
