door Vandaag vertoefde ik in en rondom Huize Hopeloos. Over de inhoud van dit boek is inmiddels veel gezegd en geschreven. Die missie kan ik alvast afbreken.
Er zijn verhalen in dit leeshuis die bepaalde uitroepen uit verhalen laten terugkeren aan tafel. Een enkele wordt zelfs gebruikt om een schrijver of situatie te duiden: Joris! of ‘Krijg nou roest!’. ‘Missie afbreken’ valt daar ook onder, wat zou Luna daaraan toevoegen?
Luna geeft vooral zeer duidelijk aan om de vragen te stellen: Wat is anders? Wat is normaal?
Hebben we niet allemaal een tic? Een eigen trekje? Tikken met vingers bijv. Oké, stemmen horen heeft niet de massa of andere mentale problemen. Maar een stemmetje in je achterhoofd dat iets zegt, iets duidt als er een verkeerd gevoel is? Enige herkenbaarheid? Die domme hokjes. Nog steeds.
Wat is het heerlijk om het jongetje Roberto met zoveel fantasie te zien spelen. Het spoorzoeken met Gozert dat eraan voorafgaat. De eindscène is zalig.
Wat is er mis met fantasie? Begeleid i.p.v. medicatie erin pompen. Het doet mij zo denken aan een jongetje dat alleen nog maar geluiden kon produceren en in zichzelf gekeerd zijn. Ik hoorde liever de deur die voorheen dichtknalde. De lieverd deed zo zijn best om te concentreren, te lezen en vertelde eerder wèl zijn verhaal.
Het meest pijn doet het enorme gevoel van eenzaamheid en afwijzing van Luna. Een kind nog. ‘Ze hebben me opgesloten in een inrichting. Voor hen ben ik niet goed genoeg om thuis te mogen wonen.’
Thuis waar nog drie zussen zijn, een inrichting met regels en bijna vrienden verblijven.
Luna is een verhaal. Een verhaal dat helaas niet zomaar fictie is. Er bestaan Luna’s. In de maatschappij heeft ieder een verhaal.
Dat dit verhaal meer personages bevat, is zeer mooi tot uiting gebracht in de illustraties. De detailtekeningen zijn bijzonder kippenvel veelzeggend. Over de totale vormgeving niets dan lof.
In dit verhaal vele onderwerpen tot nadenken en aanknopingspunten voor gesprek. Fantasie! Relatie, gezin, wonen, cultuur, verdriet, gemis en verwerking naast vooral vriendschap en acceptatie. Een vriend zoals Ties wens je toch iedereen?
De uitroep? Piep-piep…
Voorlezen, zelf lezen, los te lezen. Lezen dus.
Pieter Koolwijk, Luna, illustrator Linde Faas, Lemniscaat, 2021, 247 blz., 9789047712503
2 gedachten over “Pieter Koolwijk – Luna”