door ‘Iedereen kan betekenis geven aan zijn eigen bestaan’
Als je de commando-opleiding van het Korps Commandotroepen haalt, komt dat niet alleen door fysieke kracht, maar vooral omdat je mentaal krachtig bent. Dai Carter, oud-commando, deelt in Nu of nooit zijn lessen die hij leerde tijdens zijn carrière bij Defensie. ‘Iedereen kan mentale kracht onderdeel maken van zijn leven.’
Dai Carter heeft zijn leven lang al interesse gehad in de werking van het menselijk lichaam en geest en het verleggen van grenzen. Dertien jaar lang diende hij bij de Koninklijke Landmacht, waarvan tien jaar bij het Korps Commandotroepen (KCT). Daar was hij medic in het team, wat hem een extra gevoel van verantwoordelijkheid bezorgde. Dat gevoel neemt hij mee als instructeur van het televisieprogramma Kamp Van Koningsbrugge, maar deed hem ook een boek schrijven. ‘Nu was het juiste moment om een boek te schrijven. Hierin volgde ik mijn persoonlijk leiderschap, want als ik het nu niet doe, gebeurt het nooit.’
Hoe heb je het schrijfproces en de boekenwereld ervaren?
‘Het was een pittige tijd, ik heb negen maanden intensief geschreven. In die tijd werd onze zoon geboren, dus alles bij elkaar maakte ik vaak lange dagen. Op de uitgeverij zit er gelukkig een redacteur die aangeeft waar je verhaal beter kan. In elk geval had ik een boek voor ogen dat niet te wollig moest zijn en waar je uiteindelijk echt iets aan hebt. Van lezers hoor ik dat ze de Tips & Tricks aan het eind van een hoofdstuk handig vinden. Soms staan er namelijk tips in een boek om bijvoorbeeld een burn-out te voorkomen, zonder te zeggen hoe je het écht aanpakt. Mijn lessen voor mentale kracht moesten dus toepasbaar op papier komen te staan. Dan plant je pas zaadjes en onthoud je het. Iedereen kan natuurlijk zelf bepalen in hoeverre hij of zij er iets mee doet, maar ik maak de koppeling tussen mijn ervaringen bij het KCT en het dagelijks leven in Nederland, zodat je de tips kunt toepassen op je eigen situatie. Daarnaast heb ik stukken over psychologie uit de wetenschap in het boek verwerkt en bewust nagedacht over affirmaties (uitspraken die bijdragen aan positief bewustzijn). Daardoor krijg je sneller de gedachte: “Dit doe ik nu al, dit gaat goed!”
‘De boekenwereld als schrijver is nieuw. Ik kwam ineens in de Bestseller60 terecht! Het is altijd belangrijk om succes te visualiseren, maar dat dit echt gebeurt, voelt onwerkelijk. Plotseling zie je je boek gedeeld worden op social media en krijg je lezersreacties, dat is echt bizar. Alles wat ik doe, doe ik met een groen hart, maar ik heb ook bewust gekozen om uit de schaduw en in de commerciële wereld te stappen. Ik ben benieuwd hoe ik me hierin verder kan ontwikkelen.’
Het is verfrissend om te lezen, en te zien in Kamp Van Koningsbrugge, dat emotie gewoon kan en dat niet koste wat kost een stoer imago hooggehouden moet worden. Is het nodig om dit te laten zien?
‘Zeker. Mede met die gedachte heb ik dit boek geschreven: om te laten zien aan alle dienders in de zorg, brandweer, politie en Defensie waar mentale kracht uit bestaat en dat het belangrijk is. Het moet onderdeel worden van de militaire opleidingen, ook aan de KMA en KMS. Als we het als maatschappij verantwoord vinden om achttienjarigen naar missiegebieden te sturen, moeten we hen niet alleen fysiek goed uitrusten, maar hen ook de mentale tools meegeven. Achteraf gezien heb ik toen onvoldoende geleerd over stressregulatie, weerbaarheid en veerkracht. Zeker als leider, ploegcommandant of functionele leider, moet je zelf bewust zijn van mentale kracht en wat je voor je manschappen hierin kunt betekenen.’
Je voelde een innerlijke drive om Nu of nooit te schrijven. Waren er nog meer redenen, voelde je bijvoorbeeld een maatschappelijke urgentie?
‘Ja, ik zag een maatschappelijke urgentie. Zeker in de coronatijd, toen meerdere dingen samenkwamen. Voor mij was het een periode van reflectie, omdat ik net was weggegaan bij Defensie: wie ben ik zonder mijn groene baret? Daar moest ik iets mee doen. Onder meer door mijn familie zag ik de sociale gevolgen van de coronamaatregelen en zag ik mensen worstelen met de vraag hoe ze vanuit zichzelf controle konden krijgen over hun situatie. Het helpt als iemand even stilstaat bij zijn leven voordat hij een richting kan bepalen. Ik denk dat de tips goed aankomen bij zowel jongeren als oudere groepen die sterk worden meegenomen door de waan van de dag en niet in staat zijn zich te richten op het nu. Wat hebben we namelijk wél allemaal in ons land en hoe rijk zijn we met de mensen en spullen om ons heen?’
Veel mensen ervaren je leven als abnormaal door je tijd als commando. Wat versta je zelf onder ‘normaal leven’?
‘Ik was achttien toen ik bij de luchtmobiele brigade zat en naar Afghanistan uitgezonden werd, dat is inderdaad wel anders dan de meeste leeftijdsgenoten. Maar ik denk dat we allemaal een abnormaal leven leiden. Iedereen maakt iets bijzonders mee in het leven, draagt andere bagage mee. Je moet leren inzien dat je het in je hebt om een situatie speciaal te maken. Je hoeft geen commando te worden om deze lessen toe te passen en betekenis te geven aan je eigen bestaan.’
Dai Carter, Nu of nooit, Uitgeverij Prometheus, 2022, 256 pagina’s, 9789044648560.
Dit interview is eerder verschenen in de Militaire Courant.
