Sjoerd Kuyper – Maantje en het kerstfeest van de dieren

‘Geluk is een dans, dankbaarheid is een glimlach.’

Soms leg je boeken even opzij. Voor extra genietmomenten, om over na te denken of om nog een keer lezen van de stapel ‘bijzonder’. Dit is er één van. Nu een Maantje met illustraties van Sanne te Loo. Als je de eerste Maantje in 2020 hebt gelezen, geïllustreerd door Alice Hoogstad, denk je dat dit weer een verhaal vol verbeelding en dialoog zal zijn. Al op de eerste bladzijde wordt dit vermoeden bevestigd: ‘Het licht schijnt door de bergen en de heuvels heen en kleurt alles rood als bloed.’

Maantje is onderweg naar Suriname met haar ouders en oma. De zon kleurt de wollige wolken rood. Ze gaan kerst vieren bij oom en tante. Mama vliegt niet graag, maar ‘Soms moet je iets doen wat je niet durft, omdat je iets anders graag wilt.’ Oma wilde eerst niet mee, ze is ziek. Ze zegt dat als ze haar ogen dicht doet ze Suriname ook kan zien. Ze woont dan wel in Nederland maar Suriname woont in haar. Oma zal Amani, zo Maantje officieel heet, alles vertellen en laten zien wat ze nog weet. De geniet- en nadenkzinnen buitelen over elkaar heen. ‘Het lijkt of hier geen tijd bestaat. Nee, alsof alle tijd hier tegelijk bestaat.’ Herinneringen worden gedeeld en Maantje draagt bij aan nieuwe.

Maantje kan door deze reis na het kerstdiner niet met poes Ninnoc op de vensterbank zitten. Niet samen kijken of er sneeuw valt, moet de geuren uit de keuken missen, geen echte kerstboom in huis. Maar zodra ze van de vliegtuigtrap voet op Surinaamse bodem zet lijkt het of ‘de oma’s en opa’s in haar bloed een lied van welkom zingen’. Ze duiken het zwembad in, eten buiten, zien leguanen en ontmoeten een schorpioen. De verhalen komen los. Een familie van geboren vertellers. Maantje geniet en overdenkt in het logeerhuisje het mooie maar ook het verdrietige. Als ze aan het eind van de kerstvakantie teruggaan, zal oma nooit meer in het land komen waar ze overleden opa Ruud als meisje leerde kennen – je leest over muziek en een poppenspeler. De eerste nacht zijn de droomverhalen nog niet zo vrolijk. Oma merkt op: ‘Je hebt druppels en tranen, druppels zijn van water en tranen van verdriet.’

Verhalen goed vertellen is gewone dingen mooi maken is wat Maantje te horen krijgt. En dat doet ze. Je glimlacht bij: ‘Je moet wel heel goed kunnen dromen, wil het hier gaan sneeuwen.’ Een tweede verhaallijn ontspint tijdens een middagdroompje. Levendig ziet ze voor zich hoe een fantastisch dierenkerstfeest met Ninnoc, kat Hobbel en een sneeuwuil in huis wordt georganiseerd. De illustraties hierbij zijn eveneens fantastisch.

Ook in deze Maantje komt de liefdevolle aandacht voor elkaar en de natuur tot uitdrukking. Waar je ook bent, een kerst met dezelfde geuren kan overal, als je maar samen bent. Als je de verhalen over een roze vis, een speciaal kerstpakje en een mooie plek in het regenwoud hebt gelezen, weet je ook hoe Oud & Nieuw in Suriname wordt gevierd.

De illustraties van Sanne te Loo vertellen over cultuur, natuur en de mens in de meest prachtige kleurstellingen. Je ruikt en proeft. Paginagrote schilderijtjes, details die grappig en toevoegend zijn maar ook verduidelijkend beeld geven aan objecten of dieren. De doos kerstballen, de gen-visjes, de prachtige sneeuwuil, het zijn pláátjes. Een boek dat vanzelf de aandacht trekt door het schitterende omslag met tropische kleuren en winterse fantasie.

Een boek niet alleen voor in de kerstvakantie. De Robin-bundel lees je ook het jaar rond. De rijke bundel zit vol gedachten en wijsheden omgeven door kunstwerkjes. Een toegankelijk warm jeugdliteratuurfeestje om voor- of zelf te lezen. Misschien val je daarna ook met een glimlach in slaap ‘die zo breed is dat hij aan twee kanten over de rand van het bed hangt’. Zeker als je daarna in je droom een witte veer vindt. Of echt. Aanrader vanaf 5 jaar, zelf lezen 7 jaar.

Sjoerd Kuyper, Maantje en het kerstfeest der dieren, Illustrator Sanne te Loo, Hoogland & Van Klaveren, 2022, 80 blz, 9789089673947