door González schreef een fijn te lezen boek voor een moment dat je niet te veel wilt nadenken over een verhaal. Zo heb ik het tenminste (positief) ervaren. Het is net of je op een dag in 1961 in Horacio’s huis in Colombia binnenstapt en vanaf dan door zijn ogen zijn leven beschouwt, gedachtenstroom incluis. Hij is een boertje met twee koeien, heeft een bevallige vrouw, dochters die tegen negenen uit bed komen en een zoon die het nog later maakt.
In de garage staat een rammelende auto die van een zwendelaar gekocht is, de rest van de ruimte wordt opgevuld met prullaria die in geval van geldnood verkocht kunnen worden. Dat komt regelmatig voor want de crèmes uit Florida van de vrouwen mogen wat kosten, net als de dierenarts, de inbeslagname van de auto en het ziekenhuisverblijf omdat Horacio hartaanvallen krijgt.
Horacio’s verhaal is opgedeeld in slechts enkele hoofdstukken, elk vanuit hem of een van de broers verteld. Zo wordt het mozaïek nog kleurrijker. Door de voortdurende stream of consciousness (niet alleen van de personages maar ook de alwetende verteller die wel eens vooruitblikt) was het gemakkelijk het boek steeds voor een kort stukje op te pakken. Je zat ondanks de aan elkaar geplakte alinea’s toch weer snel in het verhaal.
Op het eerste gezicht lijkt Horacio als personage misschien wat simpel, maar wat je uiteindelijk leest is een familie met veel personen die voor elkaar zorgt. En het brengt je dichter bij de Colombiaanse cultuur dan een reisgids doet, want González verwerkte er allerlei details in die je zelf moet kennen om ze op te kunnen schrijven.
Een origineel boek om cadeau te doen aan iemand dus.
Tomás González, Horacio’s verhaal, vertaling Jos den Bekker, Meridiaan, 220 blz., 9789493169302.
