door Kees, die ik leerde kennen in ‘Liever een hond’ (deel 1) en een voorstelling met zijn cavia bedenkt om geld te verdienen voor een hond, beleeft een nieuw avontuur in ‘Kees naar de koeien’. Hij wilde toen liever een hond, zo eentje misschien als buurhond Bas die ook een rol speelt in ‘Kapitein Kees’ (deel 2).
Een avontuur zijn de koeien voor de wat schuchtere, lieve Kees. Een jongen die observeert, bedenkt en soms zeer letterlijk alles ‘in kannen en kruiken’ ziet.
Hector is er in deel 3 nog steeds en Kees is inmiddels gehecht aan zijn langharige vriendje. Hij neemt hem mee in de rugzak om brief te gaan brengen bij Septimia, een meisje dat hij ontmoet heeft in een weiland.
De brief komt niet aan, Sep ontmoet hij wel. Een stoer meisje op een motor, die voor pasgeboren kalfjes zorgt, tussen al die grote zwarte-witte koeien loopt en ze ook nog kent, even helpt melken en meer. Een stoer meisje met een groot kwetsbaar hart.
Je moet niet te hard hopen, dat werkt niet. Deed ik ook bij mijn vriendinnen. Toen kwamen ze niet meer.
Kees leert veel die dag op de boerderij van Sep en haar familie. Kees durft ineens dingen te doen die hij eerder niet deed, niet zou mogen of gewoon niets vanaf wist. Ondertussen zijn zijn gedachten ver weg in het weiland, misschien wel drie weilanden verderop. Hij moet steeds even denken aan Hector, daar is iets mee.
Spontaan schiet je dan weer in de lach. De Kees die het boerenleven niet kent, niet wist wat het betekent als een koe de staart omhoog houdt. Kees weet het nu wel: Kees is poep. Daar waar de zakken brood op tafel zweven, iedereen welkom is.
Hij geniet. Hij eet eieren met spek, heeft het over oormerkpaspoorten en kalfje Zwabber, maar wil dan toch alles thuis gaan vertellen.
Alles? Sommige dingen niet, want Geheimen van vrienden verstop je in je buik.
Kees naar de koeien is een verhaal in de sfeer van een heerlijke lome zomerse dag waar tijd en plaats even niet bestaan. Daar waar vriendschap en je fijn voelen belangrijker zijn, de andere dagelijkse realiteit op een zijspoor is gerangeerd.
Mooi, beeldend, humor, ontroerend. Een aanrader!
Nog één ding: nooit vragen of iemand verlegen is. De woorden liggen ergens verstopt in afgesloten kastjes in zijn hersenen. En de sleutels zijn weggevlogen. – deze Kees wil je zelf lezen èn voorlezen! Ook in de klas, zoveel thema’s!
Anke Kranendonk, Kees naar de koeien, illustrator Annemarie van Haeringen, Gottmer, 2020, 176 blz., 9789025773014
2 gedachten over “Anke Kranendonk – Kees naar de koeien”