door Even verdwijnen uit de hedendaagse hectiek met een boek dat zich in 1969 afspeelt.
De eerste zin: Kon je de tijd maar terugdraaien, de tijd terugspoelen als een film en je denkt weer aan het nieuws van de laatste dagen (inval Oekraïne). De zin slaat overigens op een ongeluk van Rocco, één van de stapelbedbroers. Henk, de verteller, is de denker en de lezer van de twee. Hij interesseert zich voor het wereldgebeuren. De passage van de maanlanding geeft een herkenbare emotie weer. Een emotie die Rocco vreemd is, hij heeft het liever over voetbal, het winnen van de Europacup door Feijnoord. De ene wil kennis vergaren, de ander met de handen werken.
De jongens groeien op in een warm gezin in een Haagse volksbuurt waar geen blad voor de mond werd genomen. Het taalgebruik onderling is ruig en er was een vrouwonvriendelijke blik. Het deed eerder het boek opzij leggen, maar een Meinderts lees je uit. Wat weet ik van broers onderling?
Het geeft een treffend tijdsbeeld, bijv. de vervolgschoolkeuze door afkomst. Henk kan naar het gymnasium. Ik vind de ulo al zo hoog zegt moeder. De eenzaamheid van Henk hierin is voelbaar.
Mooie beelden, zinnen: Ik ging op de schoorsteen zitten – en keek uit over de wijk, in de richting van de duinen en de zee. Het zingen van de dynamo in de mist. Of de zin met een vlucht duiven.
De nauwe broederband verandert door verschil in opleiding. Herakles is voor Rocco de voetbalclub i.p.v. een mythisch figuur.
Vele liedjes, boektitels en andere tijdsbepalende gebeurtenissen kom je tegen. Maar ook lees je over de ouders, zus Wendy en broertje Paul. Ongemerkt ga je steeds meer genieten van de gesprekken in het stapelbed.
De gezinsleden zijn ruwe bolsters maar zeer hecht. Begrip is er niet altijd, ze zijn er wel voor elkaar. Samen naar voetbal en toneel op belangrijke momenten. De meest ontroerende passage is aan het ziekenhuisbed van Rocco: Ik wil geen ziekenhuisbroer, jij bent mijn stapelbedbroer.
Een verhaal waarin staat: hij maakte ons duidelijk dat we in onze handjes mochten knijpen dat we in het Vrije Westen woonden, dat vrijheid van meningsuiting een groot goed was. Kom daar maar eens om in Rusland.
Het omslag lijkt sober, maar Maartje Kuiper geeft de sfeer van maan tot voetbal goed weer. En het bed met broers.
Een verhaal dat je meeneemt in de tijd met punten van herkenning of verandering en momenten waardoor geschiedenis zich lijkt te herhalen.
De gangbare uitdrukkingen en namen of voorwerpen van toen worden achterin toegelicht. Voor alle leeftijden vanaf ong. 14 jaar.
Een goed vlot geschreven ‘Stapelbedbroers’ dat je met een glimlach en een warm gevoel dichtslaat. Het was erg fijn lezen over de broers Bakker.
Koos Meinders, Stapelbedbroers, illustrator Maartje Kuiper, Hoogland en Van Klaveren, 2021, 132 blz., 9789089673596
