door Op het titelblad van dit groot formaat prentenboek staat de quote ‘Hoe gelukkig ben je als je kunt zeggen: Ik ben thuis.’
In tijden waar veel kinderen moeten vluchten en ontheemd zijn, geen thuis meer hebben, komt deze quote stevig binnen. Of dit nu in de vorm van een huis, een familie, of andere fijne mensen is, is niet relevant zoals dit tekstloze boek laat zien. Volwassenen hebben de mogelijkheid en de verantwoordelijkheid om zo veel mogelijk kinderen een veilig nieuw thuis te bieden op iedere plaats waar een kind kan verblijven. Een boek kan daarbij helpen. En dat doet dit boek.
Het tekstloze verhaal, goed voor de taalontwikkeling, begint met ontzettend grote, mooie platen. We volgen een meisje, haar hondje en een buitenaards wezentje. Een wezentje met grote oren en groene ogen dat beduidend groter is dan het meisje. Het wezen komt als een meteoor aangevlogen met zijn ruimteschip en landt op planeet aarde. Het meisje rent verrast en nieuwsgierig het vervoermiddel tegemoet en neemt het wezen mee op een kennismakingsronde. Ze wijst haar leefwereld aan, het oerwoud, de dieren en vertelt op een vriendelijke manier met open armen over de geuren en kleuren die zij kent. Het wezen uit een vreemde wereld is welkom.
Ava, zo het meisje heet volgens de achterkanttekst, laat het wezentje de flamingo’s, apen, krokodillen en andere kleurrijke dieren zien. Ook de onderwaterwereld maakt kennis met het wezen en het meisje, net als een stam mensen die in het woud woont.
Als nieuweling word je tussen de mensen geplaatst, als wezen met vleugels dans je als vanzelf mee met de andere gevleugelden. Andersom houden de dieren zorgzaam de wacht als het wezen en het meisje slapen. Het meisje is nooit alleen, altijd is haar trouwe hondje dichtbij. Het wezen geniet en voelt zich thuis, tot het ineens toch tijd blijkt te zijn om te vertrekken. Het wezen laat een leegte achter bij het meisje en bij alle andere figuren die het hebben ontmoet. De zon is letterlijk en figuurlijk verdwenen, de eenzaamheid zie je terug in de illustraties. Ze hoopt op een teken van leven, ze mist het. En dan gloort er licht, niet aan de horizon maar vanuit het heelal, het ruimtewezen! Zou het zich toch thuis voelen bij haar? Het is nog meer dan ze ooit had kunnen hopen!
Hoe langer je kijkt hoe meer je ziet in de explosie van kleuren. Inzoomend op details ontdek je bijv. schaduwen in het oerwoud, fladderen er vlinders en vliegen er diverse soorten vogels. Of vraag je je af hoe het ruimteschip is opgebouwd? Het opnoemen van alle dieren doe je bijna vanzelfsprekend en waar of wanneer zie je, maar ook hoe zijn bepaalde dieren wel of niet geëvolueerd? Of een andere vraag: zie je aanwijzingen in welke tijd dit verhaal zich kan afspelen? Misschien kijk je zelfs naar de toekomst? Wat vertelt dit over de planeet aarde? Waar brengt jouw kijkervaring je naartoe door fantasie in tijd, plaats en gedachten?
Een speciaal prentenboek met de herkenbare hand van Mark Janssen die door de combinatie van ambachtelijk en digitaal werk een uniek geheel aan platen weet te creëren. De tekst op de achterkant had zelfs weggelaten kunnen worden, waardoor de weg nog meer open ligt voor identificatie met de hoofdfiguurtjes.
Alle platen zijn sfeervolle kunstwerken die de verbeeldingskracht de vrije ruimte geven voor eigen interpretatie. Het verhaal biedt een kind de mogelijkheid om in fantasie te verdwijnen en zich thuis en welkom te voelen zodat het leven weer de kleur van een sprankje hoop krijgt. Prachtig waardevol boek voor alle kinderen van de wereld.
Mark Janssen, Thuis, Lemniscaat, 2023, 28 blz., 9789047715955
