door vertaling Hans & Monique Hagen
Dit boek zien en weten dat je het wilt inkijken. Een omslagillustratie die direct duidelijk maakt wat het onderwerp is. De mensen in de boot zijn op de vlucht. Op weg naar een onbekende bestemming waar misschien hun wens om een veilige plek te vinden waar ze kunnen leven kan uitkomen. De wens vertelt.
Vanuit het helder afgebeelde figuurtje kijkt de lezer mee hoe de grootvader in de nacht iets opgraaft in de tuin. Er moeten blijkbaar spullen verborgen worden gehouden. Er worden die nacht ook spullen ingepakt, eten voor onderweg in een al overvolle tas gestopt.
Het meisje houdt angstvallig en verdrietig een hondje vast. Er verschijnen steeds meer mensen in beeld, er wordt afscheid genomen. Opa blijft achter. Het hondje ook. ‘De klok wenste langere uren.’
Het gezin gaat met zoveel mogelijk spullen op weg, een lange tocht te voet tot er vele andere mensen samenkomen. ‘De weg had korter willen zijn en de boot graag veel groter.’
Door storm en regen, brandende zon en flinke golven trotserend gaat de boot met de groep mensen op weg naar, het duurt lang. Thuis is ver weg, hoop lijkt te vervliegen, geen rust, heimwee op de loer en een nieuw huis niet in zicht. Een schip aan de horizon. De wens, niets meer moeten en willen wensen?
Het prentenboek met indrukmakende illustraties kwam in 2024 uit. Het verhaal is geïnspireerd op gebeurtenissen in het leven van de auteur en vertelt over een Vietnamese familie die op de vlucht is en op zoek naar een veilige plek in een ander land. Het boek is in vele talen vertaald, ook treffend in het Nederlands door Hans & Monique Hagen. De tekst telt slechts enkele woorden per twee bladzijden. Zoveel zeggen met weinig woorden is bijzonder.
De illustraties vertellen in duistere, sombere, overlopend in vlammende tot heldere hoopvolle tinten ook het verhaal. De combinatie van tekst en beeld is niet anders dan krachtig te noemen.
De enkele details zijn functioneel. De keuze om weg te gaan, het geen keuze meer hebben, is aan de mens. De elementen hebben zowel in beeld als in tekst een eigen rol en bepalen het verloop van de keuze, het gedeelte waar de mens geen invloed op kan uitoefenen.
De achterkanttekst vertelt:
‘Stel je voor …
je moet alles wat je kent achterlaten,
je stapt in een bootje,
je vaart over woeste zeeën
op zoek naar een nieuwe, onbekende wereld …
Wat zou je dan wensen?’
Het nawoord van zowel auteur als illustrator is aan te raden te lezen. Het vertelt achtergrond en geeft context aan ‘De wens’. De laatste zinnen doen pijn in het licht van de huidige gebeurtenissen in de wereld, vooral gezien het land waar de auteur nu woont: ‘Mijn grootste wens is dat de wereld veiliger, vriendelijker en eerlijker wordt. Voor iedereen. Ik hoop dat jij deze wens deelt.’
Om hoopvol te eindigen: ‘Samen kunnen we deze wens uit laten komen.’
Pak op, lees voor, en bewonder dit prachtige indrukwekkende prentenboek. Goed voor inleving en verwerking: begrip voor elkaar, de samenleving maak je samen, in de hele wereld.
Mu’o’n Thi Vᾰn, De wens, illustrator Victo Ngai, vertaler Hans en Monique Hagen, Mondo, 2024, 32 blz., 9789464394283
Zie ook bij interesse, voor meer tips: Vluchten, een thuis voor altijd verlaten
