door Nadat ik het gelezen had, dacht ik aan het verhaal terug als een wervelwind die op het eind is gaan liggen; zo voelde het voor me. Niet geheel ontoevallig heeft dat te maken met de (on)rust van hoofdpersoon Nadia [Nadzja] die haar vader in haar leven mist (terwijl ze vaak het tegendeel beweert) en een soort maatschappelijke druk voelt om haar woon-, studie- en relatiezaken op orde te hebben. Terwijl je dat op je 25e soms nog niet kunt, nog niet weet of nog niet hoeft.
Nadia heeft een soort lichamelijke relatie met huisgenoot Reyn, die haar op het spoor zet om actie te ondernemen om haar vader nu eens echt op te zoeken. Dat gaat gepaard met gemopper en vooroordelen op de fiets (even grinniken mag) en hobbels in het herstel van de relatie tussen Nadia en haar vaders gezin. Wat erna komt, vond ik een mooi deel van het boek. Racheda Kooijman neemt je mee in de gedachtewereld en struggles van Nadia en laat haar tot een punt komen waar ze rustiger verder kan in haar leven.
Vossenjacht is Kooijmans debuut; ik voorspel je dat ze met nog meer verhalen komt. Ik zal ze graag lezen!
Lees ook het interview met de auteur.
Racheda Kooijman, Vossenjacht, Orlando, 2021, 240 blz., 9789083146850.
