door Ondanks het eerdere grote succes van Yorick Goldewijk had ik nog nooit een boek van deze schrijver gelezen. Nu het nieuwe uitgekomen Albatros op de mat is gevallen, is dat natuurlijk de uitgelezen kans om aan zijn verhalen te beginnen.
De start van het verhaal doet denken aan Ovidius, mensen die opeens in metamorfose zijn gegaan in een dier. Ook andere mythen zoals die van Medusa en Perseus, Jason en Medea en Prometheus (overigens ook genoemd aan het einde van het verhaal, leuk!) ploppen op. Maar vooral passeert Guus Kuijers Papa is een hond de gedachten, in dit boek verdwijnen alle mensen, maar de dieren blijven.
In Albatros zijn de mensen niet alleen verdwenen, maar veranderd in dieren. Dieren in alle formaten, hoofdpersoon Abel ontdekt dat zijn moeder een hert is, de buurvrouw is een kat (en heeft de tijd van haar leven), zijn vriend Benjamin is een lynx en buurtbewoner Arnold is opeens een beer! En zijn vader? Die komt Abel weer tegen nadat hij achter wat ander dierenvolk heeft aangezeten… want zijn vader is een enthousiaste en speelse hond geworden. Een ietwat teleurgestelde speelse hond, want zijn vader was eigenlijk liever een vogel geweest. Maar soit, een hond is ook prima. En Abel zelf? Die is nog steeds een mens. In zijn zoektocht naar andere mensen komt hij bij de Hekken, die zijn land, het Zuiden van de Zuiderlingen, scheiden van het Noorden, van de Noorderlingen. Daar komt hij de kolonel tegen, die een wasbeer is geworden. De kolonel heeft alles maar opengezet, want als de mensen geen mensen meer zijn, zijn de Hekken niet meer nodig. De mensheid zal elkaar dan namelijk geen pijn meer kunnen doen en de eeuwig woekerende oorlog zal dan voorbij zijn.
Op zijn ontdekkingstocht komt Abel toch sporen van een ander mens tegen, namelijk Kat. Ze besluiten een bondje te vormen, een fragiel bondje, want een Zuiderling en een Noorderling, hoe lang kan dat goed gaan? Kat heeft duidelijk haar geschiedenis, dingen die ze Abel niet vertelt. Abel daarentegen heeft zijn ouders, die eerst nog konden praten en herkenbaar waren in hun nieuwe gedaante, het hert en de hond, ook verloren in het dier-zijn. Z’n moeder heeft andere herten gevonden om mee te leven en zijn vader is daarom nu maar gewoon Duuk de hond, en niet meer Duko zijn vader. De route naar de zee, waar Kat graag naartoe wil, is lang en niet gemakkelijk. Ze komen meer gevaarlijke dieren tegen, leren benzine uit auto’s te halen, maar Abel lijkt ook een aantal keer iemand in een auto tegen te komen. Wat is dat?
Goldewijk schrijft een verhaal dat rond is. Het is knap hoe hij niet voor een voor de hand liggend einde kiest, maar het verhaal op een andere manier afsluit. Voor mij was het verliefdheidslijntje geen toevoeging en zelfs het allerlaatste hoofdstuk was in mijn ogen niet nodig om het verhaal af te maken. Wellicht geeft het wel ruimte voor een nieuwe start, in een nieuw boek. Een interessante invalshoek is het zeker, maar ergens vond ik het jammer omdat het me wat verwarde, bij de oorsprong van het verhaal weghaalde en in mijn ogen afdeed aan de thematiek.
Want thematiek, dat zat er ook erg goed en passend in. Hoe ga je om met elkaar, bouw je een vriendschap op, hoe ga je om met informatievoorziening? Is jouw waarheid dé waarheid, is jouw pijn de enige pijn? Hoe ga je om met oorlog en vrede?
Het boek is geschikt voor de goede lezer vanaf een jaar 12. Het taalgebruik is voor die doelgroep op momenten wel heel metaforisch en kan daardoor wat wollig overkomen. Ook denk ik dat het verhaal wat bondiger had gekund. Als je het boek in drie delen opdeelt, zijn ongeveer de eerste 80 bladzijden de opbouw, 150 bladzijden middenstuk en 40 bladzijden einde. Voor een 12- à 13-jarige is dit best fors en kan het door- en uitlezen een punt worden, ongeacht de kwaliteit van het verhaal. Ik denk daardoor dat het een boek is dat eerder door jongeren vanaf een jaar of 14/15 opgepakt zal worden. Maar, zoals gezegd: een vloeiend geschreven, mooi rond verhaal. Met een prachtige kaft om u tegen te zeggen!
Yorick Goldewijk, Albatros, illustrator Martijn van der Linden, Ploegsma, 2025, 224 blz., 9789021686608
Meer van Goldewijk op deze website:
Yorick Goldewijk & Jeska Verstegen – De boom die een wereld was
Yvonne Lacet & Yorick Goldewijk – Hier zijn draken
Yvonne Lacet & Yorick Goldewijk – Als ik uit het raam kijk
Yorick Goldewijk – Grijs ijs met haren
Yorick Goldewijk – Duizend & ik
Yorick Goldewijk – Films die nergens draaien
