Chris Naylor-Ballesteros – Frank en Bert en de verdwenen koekjes

Het duo Frank en Bert staan garant voor een grote glimlach. Ook nu in dit derde verhaal ‘De verdwenen koekjes’. Vos Frank doet alsof hij de slimste is, Beer Bert komt eerst wat eenvoudiger over, maar de goedmoedige beer heeft alles in de smiezen.

Het verhaal begint ook hier weer op het omslag. De knalgele koekdoos springt eruit op het omslag met reliëf. Het titelblad laat Beer-zonder-hoedje-want-thuis zien die de ingrediënten aan het mengen is voor het koekdeeg en met roze schort voor.
Op de eerste bladzijde stelt Frank zichzelf eerst voor en daarna zijn beste vriend Bert. Hij vertelt dat ze van picknicken houden waarbij altijd iets verkeerd gaat. Hij geeft voorbeelden van een stortbui tot een wespenplaag. Oké een beetje overdreven maar dat kan Frank ook blijkt uit het verloop van dit avontuur. Hij laat zien dat een eekhoorn zich met hun picknick met tafel en al uit de voeten maakte.

De picknick die ze nu hebben voorbereid kan niet misgaan. Alles lijkt perfect geregeld. Geen wespen, geen regen en nog geen rond racende grijpgrage eekhoorns. Frank vraagt zich wel ontzettend nieuwsgierig af wat er in die gele doos zit die Bert meedraagt. Op zijn vraag aan Bert of ze gelijk de verrassing zullen uitpakken krijgt hij de reactie om nog heel even te wachten.

Maar wat is even, wat is heel even, wat is nog langer dan langer en als eerste al: wat is wachten? Bert maakt het nog spannender. Eerst gaat hij dutten. Het is dus toekijken voor Frankje Ongeduld. De nieuwsgierigheid wint het, je tilt dan toch stiekem het deksel een stukje op? Eenmaal gezien wat er in zit, is het hek van de dam. Ofwel de zalige koek in de maag. Van eentje komt een tweede te proeven tot hij beseft dat de verrassing op is en dus ook een beetje de picknick alsnog is verpest. De stereotiepe sluw vos denkt een smoesje te kunnen verzinnen: er waren brutale eekhoorns! Toch is het vooroordeel over de vos niet terecht, schuldbewust bekend hij vrij snel aan zijn vriend wat er is voorgevallen. Ze maken het goed. Zelfs met een volgende picknick waar de rollen bijna exact zijn omgedraaid. Frank gaat snel aan de slag om de lievelingskoekjes voor Bert te bakken!

De illustraties hebben grotendeels als rustige achtergrond het inmiddels bekende park. De bekende details in blauw en roze zijn weer aanwezig. De emotie in de mimiek en houding is ook nu prima af te lezen, maar ook in de tekst, bijv. ‘ik voel me verschrikkelijk’. Met enkele bijpassende details wordt het picknickverhaal verteld. Voorwerpen die benoemd kunnen worden; gezonde etenswaren en een fles water met citroen, waardoor een verhaal kan worden nagespeeld. De bijkomende dieren zullen door fantasie aanwezig zijn.

Een herkenbaar verhaal over vriendschap, elkaar verrassen en sorry durven zeggen als je iets doet wat niet goed voelt. In de tekst is volop aandacht voor woordenschat, bijv. perfect, brutaal, favoriet, benieuwd of wachten en even. Abstracte begrippen worden door speels aanhalen duidelijk gemaakt en daarnaast kunnen er vragen gesteld worden over gedrag, bijv. wat is overdrijven en wat is verrassen of aandacht hebben voor de ander?

En de verrassing voor Bert? De grap zit helemaal aan het eind, en die je een grote glimlach geeft. Een heerlijk prentenboek met veel mogelijkheden. Vaak voorlezen, dan gaat een peuter en kleuter vanzelf jou het verhaal vertellen! (En giechelend al voor het einde op de grap wijzen.)

Chris Naylor-Ballesteros, Frank en Bert en de verdwenen koekjes, vertaler J.H. Gever, Gottmer, 2024, 32 blz., 9789025778521