door Ode aan een jazzmuzikant
“Waar sommigen ‘Niet reanimeren’ hebben staan, zou je het liefst ‘Niet betuttelen’ op je borst laten tatoeëren.”
Willem is 91 (oud en eigenwijs), de dood is onafwendbaar. In zijn dijkhuisje laat hij de belangrijkste gebeurtenissen uit zijn leven de revue passeren. Ook de onbelangrijke trouwens. Alles komt in fragmenten van hooguit één pagina langs, zoals een geheugen kan werken. Een eerder genoemde naam of gebeurtenis krijgt meestal later context. Jazzmuzikanten (de grote namen), liefdes over de hele wereld, zijn zonen, de oorlog.
Hij kan alles zelf nog, hetzij met wat aanpassingen. Op de hulp van de altruïstische Agatha zit hij dus niet te wachten maar ze dringt zich gewoon zijn leven binnen. Op een gegeven moment vraagt hij niet eens meer of ze haar mond wil houden. Of glijdt hij toch een beetje weg?
Een zielig verhaal in zes woorden? “Te koop: Trompet, zestig jaar bespeeld.”
“Je bent een lastig sujet, je zit niet te wachten op mensen waar je geen trek in hebt. Het is nooit de bedoeling geweest dat je leuk zou zijn. Leuk.”
Het hele boek is geschreven alsof de auteur de oude trompettist over zijn leven vertelt. In het nawoord vertelt Holwarda dat Willem Reinen echt heeft bestaan en dat dit gefictionaliseerde verhaal is gebaseerd op zijn leven. Je gunt iedereen iemand die op deze manier met je in gesprek gaat. Wat een mooi klein levensgroot verhaal.
Dit boek stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs 2023.
Janneke Holwarda, Nachtman, Wereldbibliotheek, 2022, 192 blz., 9789028452381.
